فراوانی برخی عوامل موثر بر نتایج احیا قلبی ریوی در بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال ۱۳۸۲

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فراوانی برخی عوامل موثر بر نتایج احیا قلبی ریوی در بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال ۱۳۸۲ دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فراوانی برخی عوامل موثر بر نتایج احیا قلبی ریوی در بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال ۱۳۸۲  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فراوانی برخی عوامل موثر بر نتایج احیا قلبی ریوی در بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال ۱۳۸۲،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فراوانی برخی عوامل موثر بر نتایج احیا قلبی ریوی در بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال ۱۳۸۲ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

تعداد صفحات :۱۰

زمینه و هدف: با وجود این که نزدیک چهل سال از شروع انجام عملیات احیا قلبی ریوی می‌گذرد، میزان زنده ماندن افراد هم‌چنان ضعیف می‌باشد. تحقیقات نشان داده است که به طور متوسط ۱۰ تا ۱۵% کسانی که در بیمارستان دچار ایست قلبی می‌شوند زنده ترخیص می‌شوند اما این آمار در کشورهای مختلف متفاوت می‌باشد. این پژوهش با هدف تعیین نتایج احیا قلبی ریوی و عوامل موثر بر آن در بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه هم ‌گروه، ۸۷ بیمار بزرگسال که دچار ایست قلبی شدند از زمان شروع عملیات احیا قلبی ریوی تا مرگ یا ترخیص از بیمارستان به طور آینده‌نگر پیگیری گردیدند؛ متوسط سن بیماران ۱۹±۵۸ سال بود بیمارانی که در اتاق عمل یا خارج از بیمارستان دچار ایست قلبی شده بودند از مطالعه خارج گردیدند برای کنترل کیفیت عملکرد تیم احیا و تجهیزات مورد نیاز از چک لیست و برای سنجش سطح دانش تیم و کادر درمان از پرسش‌نامه استفاده شد. متغیرهای فیزیولویک و وضعیت بیمار نیز از پرونده بیماران استخراج گردید.یافته‌ها: نمونه شامل ۴۳ زن و ۴۴ مرد بود که به طور کلی ۴/۱۸% آن‌ها بعداز احیا زنده ماندند ولی همه این افراد حداقل ۳ و حداکثر ۱۰۰ ساعت بعد فوت نمودند ۴/۳۱% این افراد در بخش مراقبت‌های ویژه، ۵/۵۳% آن‌ها در اورژانس و بقیه در بخش‌های عمومی بستری بودند. عواملی که در عدم موفقیت احیا موثر شناخته شدند عبارت بودند از: سن، فاصله زمانی بین ایست قلبی و شروع عملیات، زمان ایست قلبی، مهارت افراد احیا کننده و متغیرهای فیزیولوژیک بیمار مثل: فشارخون سیستولیک، اسیدیته شریانی، سطح پتاسیم سرم و ریتم اولیه. نتیجه‌گیری: بر اساس این یافته‌ها برآیند احیا قلبی ریوی در بیمارستان هم‌چنان پایین بوده و برای تغییر این وضعیت لازم است که بازآموزی و به روز رساندن دانش و ارتقا سطح مهارت کادر درمان و تشکیل تیم احیا متبحر از اولویت‌های برنامه‌ریزی در بیمارستان‌ها باشد.

کلید واژه: احیای قلبی ریوی در بیمارستان، مرگ بیمار، برآیند احیا