بررسی میانگین تاخیر P100 در پتانسیل برانگیخته بینایی (VEP) افراد ۶۵-۱۸ سال در کلینیک الکتروفیزیولوژی بیمارستان پورسینا رشت

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی میانگین تاخیر P100 در پتانسیل برانگیخته بینایی (VEP) افراد ۶۵-۱۸ سال در کلینیک الکتروفیزیولوژی بیمارستان پورسینا رشت دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی میانگین تاخیر P100 در پتانسیل برانگیخته بینایی (VEP) افراد ۶۵-۱۸ سال در کلینیک الکتروفیزیولوژی بیمارستان پورسینا رشت  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی میانگین تاخیر P100 در پتانسیل برانگیخته بینایی (VEP) افراد ۶۵-۱۸ سال در کلینیک الکتروفیزیولوژی بیمارستان پورسینا رشت،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی میانگین تاخیر P100 در پتانسیل برانگیخته بینایی (VEP) افراد ۶۵-۱۸ سال در کلینیک الکتروفیزیولوژی بیمارستان پورسینا رشت :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان

تعداد صفحات :۸

مقدمه: پتانسیل برانگیخته بینایی (VEP) روش تشخیصی مفید در بیماری های سیستم عصبی به ویژه موتیپل اسکلروز و نوریت اپتیک است. هدف: بررسی تاثیر عوامل متعدد تکنیکی، سن، جنس و چشم غالب بر روی میانگین تاخیر P100 در کلینیک الکتروفیزیولوژی بیمارستان پورسینا است.مواد و روش ها: ۶۶ زن (۶۵-۱۸ سال) و ۶۶ مرد (۶۵-۱۸ سال) که طی شرح حال و معاینه از سلامت عمومی برخوردار بوده و هیچ بیماری سیستمیک و نورولوژیک که VEP را متاثر می سازد، نداشته و داروهایی که VEP را متاثر می سازد، مصرف نکرده و معاینه چشم نرمال داشته اند، انتخاب شده و با دستگاه الکترودیاگنوستیک Medelec و مانیتور ۲۵۰۰۴، با زاویه دید ۳۳ دقیقه و ۴۲ ثانیه با تحریک کامل میدان بینایی و میدان تحریک ۱۵ درجه مورد مطالعه قرار گرفته اند. پس از ۱۱۸ تحریک به هر چشم با فرکانس ۲ HZ نتایج ثبت شده است. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای بررسی تفاوت میانگین ها t-Student و آنالیز واریانس و روش postHoc استفاده شده و سطح معنی داری آزمون ها p=0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: میانگین تاخیر P100 در کل افراد ۶.۹۹±۱۰۰.۷۵ هزارم ثانیه، در زنان ۶.۵۶±۹۹.۶۴ هزارم ثانیه و در مردان ۷.۲۴±۱۰۱.۸۶ هزارم ثانیه بوده است که تفاوت معنی دار آماری داشته است، میانگین تاخیر P100 در چشم راست ۱۰۰.۷۳ و در چشم چپ ۱۰۰.۷۷ هزارم ثانیه (P=0.01)، میانگین اختلاف تاخیر P100 در بین دو چشم در کل افراد ۲.۲±۲.۴ هزارم ثانیه بوده که این عدد در زنان ۲.۴±۲.۲ و در مردان ۱.۹±۲.۶ هزارم ثانیه بود. .(P=0.041)میانگین تاخیر P100 در افراد ۲۰-۱۸ ساله برابر ۱۰.۱±۹۷.۹۶، افراد ۳۰-۲۰ ساله ۷.۴۱±۱۰۱.۶۵ هزارم ثانیه، افراد ۴۰-۳۰ ساله ۶.۶۵±۹۹.۹۷ هزارم ثانیه، افراد گروه ۵۰-۴۰ ساله ۶.۰۱±۱۰۰.۴۱ هزارم ثانیه، افراد ۶۰-۵۰ ساله ۶.۷۶±۱۰۱.۰۱ هزارم ثانیه و در افراد ۶۵-۶۰ ساله برابر ۴.۹۵±۱۰۷.۷۷ هزارم ثانیه بود، که فقط در گروه سنی ۶۵-۶۰ ساله تفاوت معنی دار آماری وجود داشته است .(P=0.004)نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که میانگین تاخیر P100 در دو جنس و میانگین تاخیر کلی P100 و میانگین اختلاف P100 بین دو چشم و هم چنین میانگین تاخیر P100 در گروه سنی ۶۵-۶۰ ساله با کتب مرجع متفاوت بوده است. به همین دلیل توصیه می شود برای تفسیر دقیق داده های الکتروفیزیولوژیک، هر آزمایشگاه مقادیر نرمال را در آزمایشگاه خود به دست آورده و مورد استفاده قرار دهد.

کلید واژه: بیماری های دستگاه عصبی، پتانسیل برانگیخته، پتانسیل برانگیخته بینایی