بررسی تاثیر مدل همکار آموزش بالینی (CTA) بر کیفیت آموزش بالینی به دانشجویان پرستاری در بیمارستانهای منتخب علوم پزشکی تهران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی تاثیر مدل همکار آموزش بالینی (CTA) بر کیفیت آموزش بالینی به دانشجویان پرستاری در بیمارستانهای منتخب علوم پزشکی تهران دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی تاثیر مدل همکار آموزش بالینی (CTA) بر کیفیت آموزش بالینی به دانشجویان پرستاری در بیمارستانهای منتخب علوم پزشکی تهران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی تاثیر مدل همکار آموزش بالینی (CTA) بر کیفیت آموزش بالینی به دانشجویان پرستاری در بیمارستانهای منتخب علوم پزشکی تهران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی تاثیر مدل همکار آموزش بالینی (CTA) بر کیفیت آموزش بالینی به دانشجویان پرستاری در بیمارستانهای منتخب علوم پزشکی تهران :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : طب و تزکیه

تعداد صفحات :۱۲

این پژوهش یک مطالعه مورد شاهدی است و به منظور بررسی تاثیر اجرای مدل (CTA) بر آموزش بالینی دانشجویان پرستاری در دو بیمارستان منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شده است که برای حل مشکلات موجود در روش آموزشی سنتی یعنی عدم مشارکت و احساس مسوولیت بخشهای بالینی در آموزش دانشجویان و همچنین عدم هماهنگی بین مشاهدات بالینی و مطالب تدریس شده در کلاس مطالعه حاضر با بهره گیری از یکی از مدلهای موفق در این زمینه طراحی گردیده است و به روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۷۵ نفر از دانشجویان پرستاری که در زمان مطالعه در حال انجام کارآموزی در بیمارستان بودند به مطالعه وارد شدند و به طور تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم گردیدند. در این مطالعه CTA تعدادی از پرسنل پرستاری با تجربه و توانمند شاغل در بخشهای بیمارستانهای منتخب با دارا بودن شرایط خاص پژوهش بودند که به عنوان همکار آموزش بالینی در طرح وارد شدند و سپس توسط پرسشنامه های جداگانه نظرات دانشجویان، مربیان دانشکده و همکاران آموزش بالینی پس از ۲ هفته کارآموزی در روش جدید جمع آوری و با روش سنتی مورد مقایسه قرار داده شد نتایج بدست آمده نشان داد دانشجویان در گروه شاهد که به روش قدیمی آموزش می دیدند با ۵۶.۴% کمترین امتیاز را از سوالات پرسشنامه کسب نموده اند و اکثریت آنان در پاسخ به این سوال که آیا بخش را محیطی مناسب و مطلوب برای فراگیری تجارب بالینی می دانند پاسخ هرگز داده اند و در پاسخ این سوال که از ارتباط و برخورد پرسنل بخش با خود احساس رضایت می کنند اکثریت پاسخ تا حدودی یا هرگز را علامت زده اند و در گروه مورد حداکثر واحدهای مورد پژوهش با ۵۱.۴% امتیاز ۵۰-۴۰ را کسب نموده اند و در سوالات مشابه مطرح شده، محیط بخش را برای فراگیری تجارب بالینی برای خود محیطی راحت و با آرامش ذکر کرده اند و از ارتباط و برخورد پرسنل بخش با خود احساس رضایت می کردند و اعلام داشتند که مهارتهای مراقبتی مورد انتظار دانشکده را در این واحد درسی کسب نموده اند و آزمون آماری(p<0.01) با اختلاف امتیاز دو گروه معنی دار بود و فرض پژوهش که استفاده از مدل همکاری آموزشی بالینی در بهبود کیفیت آموزش بالینی دانشجویان موثر است پذیرفته شد. همچنین تاثیر اجرای این مدل بر همکار آموزشی بالینی و مربی دانشکده و فرایند ارتباط بخشهای بالینی با آموزش دانشکده مورد ارزیابی قرار داده شد.

کلید واژه: مدل همکار آموزش بالینی، کیفیت آموزش، کار بالینی، دانشجو