مقاله تاثیر خودآموزش دهی کلامی بر بهبود نشانه های بی توجهی در دانش آموزان مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال کمبود توجه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تاثیر خودآموزش دهی کلامی بر بهبود نشانه های بی توجهی در دانش آموزان مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال کمبود توجه دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تاثیر خودآموزش دهی کلامی بر بهبود نشانه های بی توجهی در دانش آموزان مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال کمبود توجه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تاثیر خودآموزش دهی کلامی بر بهبود نشانه های بی توجهی در دانش آموزان مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال کمبود توجه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تاثیر خودآموزش دهی کلامی بر بهبود نشانه های بی توجهی در دانش آموزان مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال کمبود توجه :

مقاله تاثیر خودآموزش دهی کلامی بر بهبود نشانه های بی توجهی در دانش آموزان مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال کمبود توجه که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در پاییز ۱۳۸۹ در توانبخشی از صفحه ۳۳ تا ۴۱ منتشر شده است.
نام: تاثیر خودآموزش دهی کلامی بر بهبود نشانه های بی توجهی در دانش آموزان مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال کمبود توجه
این مقاله دارای ۹ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی
مقاله خودآموزش دهی کلامی
مقاله دانش آموزان مقطع ابتدایی
مقاله نشانه های بی توجهی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
هدف: اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی یکی از متداول ترین شرایط مزمن روانی در خلال کودکی است که با نشانه های بی توجهی، بیش فعالی و برانگیختگی مشخص می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر خودآموزش دهی کلامی بر بهبود نشانه های بی توجهی در دانش آموزان مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی، نوع بی توجهی غالب انجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع تجربی (آزمایشی) با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. از جامعه آماری متشکل از دانش آموزان پایه های دوم و سوم مقطع ابتدایی شهر تبریز، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای، ۳۰ دانش آموز پسر مبتلا به اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی، نوع بی توجهی غالب بر مبنای نسخه چهارم پرسشنامه نشانه مرضی کودکان (سی اس آی- ۴) و مصاحبه روانشناس بالینی (مبتنی بر ملاکهای دی اس ام- ۴) انتخاب و بر اساس آزمون هوش ریون رنگی همتا شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش در ۸ جلسه خودآموزش دهی کلامی را دریافت نمودند. به منظور بررسی ارتباط نشانه های بی توجهی و خودآموزش دهی کلامی و کنترل اثر پیش آزمون، از تحلیل کوواریانس استفاده شد.
یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین کاربندی خودآموزش دهی کلامی و کاهش نشانه های بی توجهی رابطه معنادار (P<0.001) وجود دارد.
نتیجه گیری: مداخله خودآموزش دهی کلامی باعث کاهش نشانه های بی توجهی دانش آموزان مبتلا به اختلال بی توجهی غالب شد.