مقاله ارزیابی اثرات ورزش بر کاهش حافظه فضایی ناشی از تخریب هسته قاعده ای ماگنوسلولاریس

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله ارزیابی اثرات ورزش بر کاهش حافظه فضایی ناشی از تخریب هسته قاعده ای ماگنوسلولاریس دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارزیابی اثرات ورزش بر کاهش حافظه فضایی ناشی از تخریب هسته قاعده ای ماگنوسلولاریس  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارزیابی اثرات ورزش بر کاهش حافظه فضایی ناشی از تخریب هسته قاعده ای ماگنوسلولاریس،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارزیابی اثرات ورزش بر کاهش حافظه فضایی ناشی از تخریب هسته قاعده ای ماگنوسلولاریس :

مقاله ارزیابی اثرات ورزش بر کاهش حافظه فضایی ناشی از تخریب هسته قاعده ای ماگنوسلولاریس که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در پاییز ۱۳۸۸ در فیزیولوژی و فارماکولوژی از صفحه ۳۱۹ تا ۳۲۷ منتشر شده است.
نام: ارزیابی اثرات ورزش بر کاهش حافظه فضایی ناشی از تخریب هسته قاعده ای ماگنوسلولاریس
این مقاله دارای ۹ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله بیماری آلزایمر
مقاله حافظه فضایی
مقاله ورزش ترید میل
مقاله هسته قاعده ای ماگنوسلولاریس

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: مطالعان نشان داده اند که ورزش اثرات متناقضی بر حافظه فضایی دارد. در این تحقیق با استفاده از ماز آبی موریس (MWM) اثرات دویدن با ترید میل روی حافظه فضایی در مدل حیوانی بیماری آلزایمر مورد ارزیابی قرار گرفت.
روش ها: ابتدا همه حیوانات در دستگاه MWM مورد آزمون یادگیری و حافظه فضایی قرار گرفتند سپس به گروه های شم، آلزایمری، شم – آلزایمری، آلزایمری – ورزش کوتاه مدت (۱۰ روز) و آلزایمری – ورزش بلند مدت (۶۰ روز) (n=10) تقسیم شدند. در گروه شم فقط در هسته قاعده ای ماگنوسلولاریس سوزن تزریق عبور داده شد ولی گروه های آلزایمری – ورزش کوتاه مدت و آلزایمری – ورزش بلند مدت توسط تزریق ایبوتونیک اسید در NBM آلزایمر ایجاد گردید سپس توسط دستگاه تردمیل ورزش داده شدند.
یافته ها: پس از آزمون حافظه فضایی نتایج نشان دادند که بین گروه شم و سالم تفاوت معنی داری مشاهده نگردیده است. علاوه بر این زمان شنا کردن در ناحیه اول (هدف) در زمان های ۱ هفته پس از آموزش شنا کردن در گروه مورد آزمون قبل و بعد آلزایمری شدن تفاوت معنی داری وجود داشته است (P<0.001). همچنین زمان شنا کردن در ناحیه اول (هدف) در گروه های آلزایمری شده قبل و بعد از ورزش کوتاه مدت (آلزایمری – ورزش کوتاه مدت) تفاوت معنی دار نشان داده است (P<0.001). همچنین زمان شنا کردن در ناحیه اول (هدف) در گروه های آلزایمری شده قبل و بعد از ورزش بلند مدت (آلزایمری – ورزش بلند مدت) تفاوت معنی دار نشان داده است (P<0.001).
نتیجه گیری: نتایج نشان می دهند که هم ورزش کوتاه مدت و هم ورزش بلند مدت می تواند کاهش حافظه فضایی در مدل حیوانی بیماری آلزایمر را بهبود بخشد هر چند که ورزش بلند مدت بهبود بیشتری در بیماری آلزایمر ایجاد می کند که البته تحقیقات گسترده ای در این زمینه توسط محقق در حال انجام می باشد.