اثر تمرین تناوبی با نانوذرات سلنیوم بر ظرفیت آنتی اکسیدانی بافت تومور موش مبتلا سرطان پستان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر تمرین تناوبی با نانوذرات سلنیوم بر ظرفیت آنتی اکسیدانی بافت تومور موش مبتلا سرطان پستان دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر تمرین تناوبی با نانوذرات سلنیوم بر ظرفیت آنتی اکسیدانی بافت تومور موش مبتلا سرطان پستان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر تمرین تناوبی با نانوذرات سلنیوم بر ظرفیت آنتی اکسیدانی بافت تومور موش مبتلا سرطان پستان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر تمرین تناوبی با نانوذرات سلنیوم بر ظرفیت آنتی اکسیدانی بافت تومور موش مبتلا سرطان پستان :

تعداد صفحات :۸

چکیده مقاله:

با توجه به اثرات آنتی اکسیدانی نانوذرات سلنیوم و تمرینات ورزشی استقامتی ، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی همزمان تاثیر تمرین تناوبی همراه با مصرف نانو ذرات سلنیوم بر ظرفیت آنتی آکسیدانی تام در بافت تومور موش های مبتلا به سرطان پستان است. تعداد ۲۴ سر موش بالب سی ( Balb/c ) ماده ( ۵ تا ۶ هفته، میانگین توده ی بدنی ۱۷ گرم ) به طور تصادفی در چهار گروه شش تایی : گروه اول ( سرطان تمرین تناوبی سلنیوم ) ، گروه دوم ( سرطان تمرین تناوبی بدون سلنیوم ) ، گروه سوم ( سرطان بدون تمرین تناوبی سلنیوم ) و گروه چهارم ( سرطان بدون تمرین تناوبی بدون سلنیوم ) قرار گرفتند. جهت القای سرطان از رده سلولی ۴T1 و از طریق تزریق سلول استفاده شد. پروتکل تمرین تناوبی با شدت متوسط ( ۵۰-۷۵ درصد بیشینه اکسیژن مصرفی ) به مدت ۶ هفته اجرا گردید و هر روز به مقدار ۱۰۰ میلی گرم در سایز ۲۵۰ نانومتراز نانو ذرات سلنیوم Se NPs به موش ها به صورت خوراکی داده شد. در پایان پروتکل اجرایی موش ها برای سنجش متغیرهای پژوهشی قربانی شدند. میزان استرس اکسیداتیو در بافت تومور موش های مبتلا به سرطان پستان به روش آنزیماتیک بررسی شدند. جهت تعیین معنی دار بودن تفاوت بین متغیرها از تحلیل واریانس دو طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده گردید. نتایج نشان داد یک دوره تمرین تناوبی و مصرف نانو ذرات سلنیوم علی رغم کاهش معنی دار در اندازه تومور گروه های مختلف با این وجود تفاوت معنی داری بر ظرفیت آنتی اکسیدانی در بافت تومور موش های مبتلا به سرطان پستان مشاهده نشد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر با وجود کاهش در حجم تومور تمرین اینتروال استقامتی نتوانسته است تغییری در ظرفیت آنتی اکسیدانی تام در بافت تومور ایجاد کند. جذب مقادیر کم نانوذرات سلنیوم در بافت تومور که در مطالعات گذشته به تایید رسیده است می تواند دلیلی بر عدم تغییر شاخص آنتی اکسیدانی تام در بافت تومور باشد.