بررسی جامع اوپک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی جامع اوپک دارای ۱۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی جامع اوپک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز بررسی جامع اوپک۲ ارائه میگردد

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی جامع اوپک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن بررسی جامع اوپک :

بررسی جامع اوپک

علل مستقیم و غیرمستقیم اتحاد

اوپک تشکیل شد تا منافع کشورهای صادر کننده نفت را در مقابل کمپانی ها که قمیت ها را کنترل می کردند و آنها را چندین بار تنزل داده بودند حفظ کنند.

اوپک در ۱۹۶۰ بوجود آمد، گر چه فکر اتحاد در چارچوب چنین سازمانی یک شبه خلق نشده بود چنین فکری ذهن کارشناسان و سیاستمداران کشورهای صادر کننده نفت را سال ها قبل از آن بخود مشغول داشته بود. ما کوشش خواهیم کرد تا شرایط و وقایع قبل از تشکیل اوپک، که راه را برای ایجاد آن هموارکرد بیان کردیم. سپس عوامل مستقیم و غیرمستقمی را که به تاسیس این سازمان انجامید، مورد بحث قرار دهیم. فکر ایجاد سازمای برای کشورهای عربی صادر کننده نفت درذهن موسسین اتحادیه عرب از سال ۱۹۴۵ وجود داشته است. اما مسئولان امر در آن زمان باین حقیقت واقف بودند که تاثیر هر گونه تشکیلاتی از این نوع، مادام که ایران و ونزوئلا دو کشور بزرگ تولید کننده نفت را در بر نگیرد، محدود خواهد بود. در ۱۹۴۹ یک واقعه مهم درقسمت دیگری از جهان، بنام ونزوئلا اتفاق افتاد. بدین معنی که در آن کشوریک مطالعه اقتصادی مربوط به نفت ونزوئلا که توسط معاون یکی از بانکهای مهم تهیه شده بود منتشر شد. دراین مطالعه نویسنده توجه همگان را به مزایا و امتیازات نفت خاور میانه در مقام مقایسه و رقابت با نفت ونزوئلا جلب نموده و سه اقدام را به شرح ذیل پیشنهاد کرد:

الف) پائین آوردن قیمت نفت ونزوئلا با تغییر جهت سیاست دولت

ب) از میان برداشتن اصل شرکت در سود را که سال قبل معرفی شده بود و

ج) متوقف کردن اعطای مزایای بیشتر اجتماعی و اقتصادی به کارگران ونزوئلاتی.

این مطالعه ضربه سنگینی بر افکار عمومی ونزوئلائی ها داشت و منجر به آن شد که دولت اصل ایجاد هم آهنگی سیاست نفتی اش را با سیاست دولت های خاورمیانه ای تولید کننده نفت ارزان مورد بررسی قرار دهد، تا از بهره برداری کمپانی های نفتی از نفت خاورمیانه بمنظور مقابله با قوانین مالیاتی ونزوئلا جلوگیری نماید. در سپتامبر ۱۹۴۹ دولت ونزوئلا یک هیئت نمایندگی سه نفری را برای یک دیدار رسمی از عربستان سعودی، ایران، مصر، عراق ، کویت و سوریه اعزام داشت، تا امتیازات ایجاد سیاست های نفتی هم آهنگ را باین کشورها گوشزد نموده وآنها را از سودی که می‎توانند با اتخاذ اصل شرکت در سود بدست آورند کاملاً آگاه سازد.

این اولین فرصتی بود که در آن یکنواخت کردن کوششها در میان کشورهای صادرکننده نفت با دید هم آهنگ کردن موقعیت هایشان و حل مسائل مشترکشان مورد بحث و گفتگو قرار گرفت.

اولین دبیر کل اوپک، فوآد روحانی، در بیان اقدام ونزوئلا می گوید که ونزوئلا تصمیم گرفت تا به کشورهای صادرکننده نفت درخاور میانه نزدیک شود تا در منطقه ای که بسرعت براهمیتش افزوده می شد بجای رقبا، متحدینی بدست آورد.

در ۱۹۵۳ واقعه مهم دیگری به سوی ترکیب و هم آهنگی سیاست های نفتی بوقوع پیوست. در ۲۹ ژوئن آن سال بین عراق و عربستان سعودی موافقت نامه ای به امضاء رسید که بر طبق آن طرفین اطلاعات نفتی خود را مبادله نموده و جلسات مشورتی مکرر و منظمی را درباره سیاست های نفتی بر پا می داشتند.

پس از آن یک دوره رکود و بدون فعالیت پیش آمد تا آنکه در ۱۹۵۷ مجمع اقتصادی اتحاد عرب قطعنامه ای را تصویب کرد که بموجب آن دعوت به یک کنگره نفتی شده بود تا در فوریه ۱۹۵۸ در قاهره تشکیل شود. اولین کنگره نفت عربی در پایتخت مصردر آوریل ۱۹۵۹، بجای تاریخی که کارشناسان عرب تعیین کرده بودند تشکیل شد. در این کنگره یک هیئت نمایندگی ۱۹ نفری ونزوئلائی و یک هیئت نمایندگی چهار نفری ایرنای حضور بهم رسانیدند. تصمیمات مهمی دراین اولین کنگره اتخاذ گردید که تصمیم مشترک و جبهه واحد هیئت های نمایندگی کشورهای تولیدکننده نفت در مورد تقاضاهایشان، از جمله اصلاح اصل شرکت در سود ۵۰-۵۰ به نفع کشورهای میزبان را منعکس می کرد. قطعنامه نظر هیئت های نمایندگی را دائر بر آنکه هیچ تغییری در زیربنای قیمت ها نباید بدون مشورت با کشورهای تولیدکننده بعمل آید، منعکس کرد. هم چنین بر طبق قطعنامه خواسته شده دولت های شرکت کننده در کنگره ایجاد یک مجمع مشورتی عمومی را مورد مطالعه قرار دهند تا کار تبادل نظر آنها را در مورد مسائل عمومی شان و از آن جمله حفظ و حراست منابع نفتی، تولید، صدور و دیگر موضوعات تسهیل کند.

آنچه در خارج از کنگره اتاق افتاد بمراتب از وقایع داخل کنگره مهم تر بود. در فواصل بین جلسات ملاقات ها و مباحثات فراوانی بین آقایان رهبران نفتی بزرگ ترین کشورهای صادر کننده نفت تشکیل می شد و این ملاقات ها منتج به ایجاد «یک تعهد اخلاقی» بین سران هیئت های نمایندگی و از جمله ونزوئلا و ایران گردید. نتایچ مطالعات و اصول مذاکرات قاهره که در این تعهد اخلاقی گنجانده شدند، زیربنای تاسیس اوپک را بوجود آوردند. قدم مهم دیگر در راه بوجود آمدن اوپک، تهیه پیش نویس موافقت نامه عرب مصوب مارس ۱۹۶۰ یعنی شش ماه قبل از تشکیل سازمان، بوسیله یک کمیته فرعی انجمن اقتصادی اتحادیه عرب بود. ماده سوم انی موافقت نامه باین می دارد که کشورهای تولید کننده نفت عربی سیاست های نفتی شان را در میان خود هم آهنگ سازند و اینکه هیچ عاملی نمی تواند با توجه به نفع مشترکشان و اوضاع بازار جهانی آنها را از هم آهنگ بودن و یگانگی با دیگر کشورهای تولید کننده نفت نظیر ایران و ونزوئلا باز دارد.

بر مبنای این توصیه ها، ملاقاتی بین عبدالله طریقی، مدیر کل وقت امور نفتی عربستان سعودی و پرز آلفونسو، وزیر نفت ونزوئلا در سیزدهم می واقع شد. اعلامیه ای که پس از این ملاقات منتشر شد، کشورهای تولیدکننده را برای دفاع از حقوق مشروعشان به اتخاذ یک سیاست نفتی واحد دعوت می کرد. در همان زمان، اعلامیه فکر ایجاد اوپک را به خارج عرضه داشت. درخلال دهه قبل از تاسیس اوپک عراق و عربستان سعودی مشتاق ترین کشورها برای هم آهنگ کردن سیاست های نفتی و ایجاد یک اتحاد بین کشورهای صادرکننده نفت بودند. گر چه ونزوئلا برای آنکه بتواند با کمپانی های نفتی در یک جبهه متحد مقابله کند فکر هم آهنگی سیاست های نفتی را پیش گامی کرد این عملش از ترس برای رقابت با نفت خاورمیانه سرچشمه می گرفت و ناشی از علاقه اش به ایجاد مستحکمی از آن کشورها در برابر کمپانی های عظیم نفتی نبود.

مهم ترین علل غیرمستقیمی که راه را برای تاسیس اوپک هموار کردند می‎توانند به ترتیب ذیل خلاصه شوند:

۱- فهم روز افزون مسائل نفتی

خصوصا در میان طبقات تحصیل کرد ه و ملت های خاورمیانه و ونزوئلا در مورد اهمیت نفت و مسائل اقتصادی وابسته به آن یک نوع آگاهی روز افزون به وجود آمده بود. این بیداری افکار عمومی با ظهور یک طبقه روشنفکر تحصیل کرده و ترتبیت شده در غرب که کوشش می کردند با نوشته ها و گفته هایشان توجه مردمانشان را به اهمیت نفت و لزوم حفاظت از حقوق کشورهای تولیدکننده درمقال کمپانی های خارجی جلب کنند تقویت شد. یک مثال از گسترش آگاهی عموم از طریق نوشته ها، کاریک نویسنده عرب است که ایجاد یک تشکیلات نفتی عربی را برای هم آهنگ کردن سیاست های نفتی عربی تشویق کرده بود. او کشورهای تولیدکننده عربی را فرا خواند تا راجع به مسائل نفتی سیستم های مشورتی منظمی بوجود آورند و در ایجاد یک سیاست واحد و متحد همکاری کنند با این هدف نهائی که سود حداکثر را از منابع عظیم طلای سیاهی که در زیر شنهای داغ و صحراهای بی آب و علفشان نهفته است. بدست می آورند.

– محدودیت تخفیف توسط کمپانی های مستقل

اوپک باین مطالب توجه کرده بود که یکی از عوامل مهم تضعیف قیمت ها در بازارهای جهانی، روشی بود که توسط کمپانی های مستقل در اعطای تخفیف های عظیم نسبت به قیمت های جاری برای بالا بردن فروش دربازارهای جدید تعقیب می شد. از این نظر، آنها بوسیله وضع رقابت عالی که داشتند حمایت می شدند یعنی از پرداخت هزینه های حقوق مالکانه امتناع می ورزیدند و مخارج بازاریابی خود را کاهش می دادند. بعلاوه کمپانیهای مستقل برخلاف کمپانی های بزرگ، پرداخت مالیاتشان را بر مبنای قیمت های واقعی ونه قیمت های تعیین شده حساب می کردند. از ۱۹۶۵ اوپک با فروش نفت با قیمت های تخفیف یافته مخالفت کرده است و با مشاهده اینکه بیشتر کمپانی های مستقل به بازارهای اروپا با نفت ارزان قیمت هجوم برده بودند در لیبی فعالیت داشتند و بخصوص گروه اوناسیس، اوپک توجه مخصوصی را به مسئله قیمت ها در لیبی معطوف داشت.

در دسامبر ۱۹۶۵ اوپک گام عظیمی را در راه تقویت قیمت های نفت خام و تولیدات وابسته اش برداشت. کنفرانس قطعنامه ای را تصویب کرد که ضمن آن پشتیبانی کامل از دولت لیبی در راه مبارزاتش با کمپانی های مستقل بر سر مسائل هزینه های حقوق مالکانه، کاهش حقوق بازاریابی، وپرداخت مالیات بر مبنای قیمت های تعیین شده را اعلام نمود. این اصول قبلا در مورد کمپانی های مرکب عظیم در بعضی کشورهای خاورمیانه اجرا شده بود. اوپک پشتیبانیس خود را از لیبی اعلام نمود آنگاه که کنفرانس توصیه کرد تا کشورهای عضو از اعطای هر گونه حقوق نفتی جدید بهرصورت که باشد بهر کمپانی تابع یا وابسته ای که در آن کمپانی هایی از تقاضاهای دولت لیبی را نپذیرفته اند، ده درصد یا بیشتر سهم دارند ، خودداری ورزد.

بعلاوه کنفرانس به دبیر کل دستور داد تا با کشورهای تولید کننده و صادرکننده ای که عضو اوپک نیستند تماس بگیرد تا حمایت آنها را نسبت به اقدامات علیه کمپانی اهی مخالف جلب کند. هم چنین ازدبیرکل خواسته شد تا با کمپانی های مورد بحث و کمپانی های مادر و اولیایآنها تماس گرفته و موضع و طرز فکر اوپک را برای آنها کاملاً روشن سازد. کمپانی ها بالاخره مجبور شدند که تحمیلات جدید مربوط به هزینه های حقوق مالکانه کاهش سهمیه های بازاریابی، و پرداخت مالیات بر مبنای قیمت های تعیین شده را بپذیرند. بدین ترتیب قدرت کمپانی ها دراعطای تخفیف های بزرگ ناشی از درصد سود وسیع آنها بنحو قابل توجهی کاهش یافت.

کنفرانس همچنین توصیه کرد که کشورهای عضنو نباید هیچگونه حقوق نفتی اعطاء کنند مگر وقتی حقوق مالکانه براساس قیمت های تعیین شده حساب شده باشند.

در آوریل ۱۹۶۶ هنگامی که کنفرانس قطعنامه XI. 72 را در جلسه ورخ ۲۸-۲۵ آوریل گام دیگری در جهت تحکیم قیمت ها و مخالفت با اعطای تخفیف از قیمت های تعیین شده برداشت. این پس از آن واقع شد که هیئت های نمایندگی استماع و تصویب کردند توصیه ها و گزارشاتی را که بموجب آن محاسبه مالیات ها روی قیمت های تعیین شده قدر کمپانی ها را در اعطای تخفیف های بیش از حد زایل خواهد کرد، و در نتیجه منجر به تثبیت قیمت ها در بازارهای جهانی خواهد شد.

کنفرانس به دولت های کشورهای عضو راهنمائی کرد که هیچ امتیاز نفتی ندهند و داخل هیچ گفتگویی برای انعقاد قراردادهای ایجاد مناطق جدید نفتی نشوند مگر آنکه مالیات ها و حقوق مالکانه برمبنای این قیمتها حساب شوند.

در طی سال ۱۹۶۶، ونزوئلا قانون قیمت های مرجع را در داخل سیستم مالی خود معرفی کرد، و بدین ترتیب سیستم ارزیابی مالیات بر مبنای قیمت های شناخته شده را از بین برد (گر چه قیمت های واقعی همیشه در سطح پائی نتری از قیمت های تعیین شده می باشند، اما در تحکیم زیربنای قیمت نفت خام و محصولات نفتی عامل مهمی بشمار می‎آیند.

درسپتامبر ۱۹۶۶ عربستان سعودی موافقت نامه ای را با آرامکو امضاء کرد که بموجب آن با داشتن اثر عطف بماسبق از اول ژانویه ۱۹۶۶، در محاسبه فروش کمپانی به غیروابستگانش قیمت های تعیین شده بجای قیمت های واقعی ملاک محاسبه قرار خواهند گرفت.

یادداشت های خارجیان نشان می‎دهد که در تثبیت قیمت ها در لیبی، ونزوئلا و عربستان سعودی اوپک نقش بزرگی را ایفا کرده بود و در حذف قیمت های شناخته شده به عنوان مبنائی برای ارزیابی مالیات ها توفیق یافته بود.

افزایش بهای نفت

پس از آنکه هدف تثبیت قیمت های نفت خام حاصل شد و قیمت محصولات نفتی شروع به افزایش کرد، درمردان نفتی کشورهای صادر کننده این احساس قوت گرفت که بقدر کافی مطمئن و قوی برای تعقیب اهداف مهم تری از طریق اوپک مخصوصا در عرصه قیمت ها می باشند.

مهم ترین هدف اوپک در هنگام تاسیس و در خلال اولین چند سال وجودش این بود که قیمت ها را در سطح معینی تثبیت نموده و از نوسانات غیرضروری آن جلوگیری کند. کشورهای تولید کننده در آن زمان بطرز روشنی حق کمپانی ها درتعیین قمیت ها را برسمیت شناخته بودند. برطبق قطعنامه ۱.۲ کنفرانس بغداد سپتامبر ۱۹۶۰، کشورهای عضو می بایستی از کمپانی های نفتی بخواهند تا قیمت هایشان را منظم و دور از نوسان نگهدارند. به عبارت دیگر، موضع اوپک دفاعی بود. این سازمان از کمپانی ها می خواست که با حس نیت درتثبیت قیمت ها همکاری کند ولی یک زیربنای قیمت قابل انعطاف پیشنهاد شده بود تا توسط کشورهای تولید کننده با اعمال حق حاکمیت آنها بر منابع طبیعی شان بموقع اجرا گذارده بود. این طرز عمل آشکارا در بیانیه سیاست اوپک مورخ ژوئن ۱۹۶۸ تعریف شده بود. در آن سند تاریخی، کنفرانس توصیه کرد که قمیت های تعیین شده و قیمتهای مبنای مالیات ها بایستی توسط دولتها تعیین شوند.

و اینها بایستی با یک بررسی جامع اوپک
فهرست قیمت کالاهای ساخته شده مورد تجارت بین المللی مربوط باشند.

بررسی جامع اوپک
فهرست مطالب

قسمت اول : تشکیل اوپک و ترکیب آن

بخش ۱- کشورهای صادر کننده نفت به هم می پیوندند

علل مستقیم و غیرمستقیم اتحاد……………………………………………………………………… ۱

فهم روزافزون مسائل نفتی……………………………………………………………………………. ۴

فعالیتهای داخل اتحادیه عرب…………………………………………………………………………. ۴

وقایع نفتی در اوایل دهه ۵۰………………………………………………………………………….. ۵

فعالیت های ونزوئلا………………………………………………………………………………………. ۶

اهداف اوپک…………………………………………………………………………………………………. ۹

یک دنیای بدون اوپک……………………………………………………………………………………. ۱۴

بخش ۲- زیربنای اوپک

زیربنای داخلی اوپک…………………………………………………………………………………….. ۱۷

کنفرانس……………………………………………………………………………………………………… ۱۷

هیئت رئیسه…………………………………………………………………………………………………. ۱۹

دبیرخانه……………………………………………………………………………………………………… ۲۱

عضویت در اوپک…………………………………………………………………………………………. ۲۵

اعضاء اوپک………………………………………………………………………………………………… ۲۹

ابوظبی………………………………………………………………………………………………………… ۳۰

الجزایر………………………………………………………………………………………………………… ۳۴

ایران…………………………………………………………………………………………………………… ۳۷

عراق…………………………………………………………………………………………………………… ۳۸

کویت………………………………………………………………………………………………………….. ۳۹

لیبی…………………………………………………………………………………………………………….. ۴۰

قطر…………………………………………………………………………………………………………….. ۴۲

عربستان……………………………………………………………………………………………………… ۴۲

ونزوئلا……………………………………………………………………………………………………….. ۴۳

نیجریه………………………………………………………………………………………………………… ۴۵

قسمت دوم- سیاست و روش اوپک

بخش ۱- اوپک و قیمتهای نفت

تثبیت قیمتهای نفت………………………………………………………………………………………… ۴۵

مطالعه و بررسی قیمتها و درآمدهای نفتی………………………………………………………. ۴۷

بازگشت قیمتها…………………………………………………………………………………………….. ۴۷

تقاضا برای یک سیستم تولید نسبی………………………………………………………………… ۴۸

محدود تخفیف برای کمپانی های مستقل………………………………………………………….. ۵۰

افزایش بهای نفت ………………………………………………………………………………………… ۵۲

تکامل سیستم قیمت………………………………………………………………………………………. ۶۳

بخش ۲- نقش اوپک در بهبود سایر شرایط

بهره مالکانه ………………………………………………………………………………………………… ۷۲

حذف هزینه های بازاریابی…………………………………………………………………………….. ۷۸

بالا بردن سطح مالیات بردرآمد……………………………………………………………………… ۷۹

مسائل پولی…………………………………………………………………………………………………. ۸۱

سقوط ارزش دلار آمریکا……………………………………………………………………………… ۸۲

حفظ ثروت نفت……………………………………………………………………………………………. ۸۴

بخش ۳- اوپک و مسئله سهیم شدن

قدمهای نخستین به سوی سهیم شدن……………………………………………………………… ۸۶

قرارداد شرکت…………………………………………………………………………………………….. ۹۲

مزایای سهیم شدن……………………………………………………………………………………….. ۹۶

نتیجه ………………………………………………………………………………………………………….