مقاله جداسازی و شناسایی مونوساکاریـدهای موجود در موسـیلاژ بالنگوی سیاه به روش کروماتوگرافی لایـه نازک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله جداسازی و شناسایی مونوساکاریـدهای موجود در موسـیلاژ بالنگوی سیاه به روش کروماتوگرافی لایـه نازک دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله جداسازی و شناسایی مونوساکاریـدهای موجود در موسـیلاژ بالنگوی سیاه به روش کروماتوگرافی لایـه نازک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله جداسازی و شناسایی مونوساکاریـدهای موجود در موسـیلاژ بالنگوی سیاه به روش کروماتوگرافی لایـه نازک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله جداسازی و شناسایی مونوساکاریـدهای موجود در موسـیلاژ بالنگوی سیاه به روش کروماتوگرافی لایـه نازک :

مقدمه متمایل به سفید و منتهی به گـلآذیـن؛ برگهـای پـایین دراز،
بالنگوی سیاه (Lallemantia iberica F. & C. M.) که به دارای دمبرگی به طول ۵-۱۰ میلیمتر. گلها آبـی یـا بـنفش،
تیره نعناع تعلق دارد گیاهی است یکساله، تقرًیبا بدون کرک، بندرت سفید، مجتمع در چرخههای دارای ۴ تا ۶ گـل واقـع
به ارتفاع ۱۰-۵۰ سانتیمتر، ساقه منفرد، باریک علفی، سـاده در سـنبله انتهـایی، موسـم گـل خـرداد تـا تیـر مـاه اسـت
یا از قاعده منشعب با شاخههای ایستاده، برگدار، سبز مـات، .(Http://www.Hear.org/gcw/html/index.htm)

Simpson & Conner-ogorzaly,
۸۰۲ جداسازی و شناسایی مونوساکاریـدهای موجود;

موسیلاژها به علت دارا بودن ویژگیهـای بـاارزش ماننـد پایدارکنندگی، سوسپانسیون کنندگی و امولسیون کنندگی در صنعت نساجی و داروسازی کاربردهای گسـتردهای دارنـد.

در داروسازی جهت تهیه امولسـیونها، سوسپانسـیونها و بـه عنوان یک عامل امولسیون کننده پودرهای نامحلول، روغنها و رزینها و به عنوان چسب در ساخت گرانولها و قرصـهای مکیدنی و ساخت مسهلها بکار میرود. اما بیشترین کاربرد آنها به عنوان جزء ضروری در داروهاست. ایـن پلیمرهـای آبدوست به عنوان هـمبنـد در قرصـها، امولسـیون کننـده، عوامل ژله کننده، عوامل سوسپانسیون کننـده و پایدارکننـده بکار میروند (میرمعصومی، .(۱۳۷۱ موسـیلاژها از بهتـرین هیدروکلوئیدهای پلیساکاریدی دارویـی هسـتند؛ چـون بـا هیدروکلوئیدهای دیگر کـه منشـأ گیـاهی دارنـد، همچنـین نشاسته، قندها و پروتئینها سازگاری دارند و بر خلاف بیشتر هیدروکلوئیدهای پلیساکاریدی نسبتاً بـه pH پـایین مقـاوم هستند و در شرایطی که pH اسیدی است بکار مـیرونـد.از بعضی هیدروکلوئیـدهای پلـیسـاکاریدی مخصوصـاً نـوع متوکسیله برای تهیه غذاهای کم کالری استفاده میشود. این مواد در ژلهها، چاشنیها و نوشیدنیها نیز بکار مـیرونـد و به همراه کاراژینانها با آلژینات کهنه شدن انـواع نـان را بـه تعویق میاندازد. موسیلاژها در ترکیبهای غذایی نیز کـاربرد داشـته و بـه عنـوان تغلـیظ کننـده و تثبیـت کننـده دسـرها بکاربرده میشوند (بقالیان، .(۱۳۷۸

علاوه بر صنایع غذایی در تهیـه فـرآوردههـای آرایشـی جهت مجعد کردن موها و محلولهای پوسـتی، همچنـین در صنایع رنگآمیزی پارچه، کاغذسازی، تهیـه مرکـب چـاپ، تهیه واکس و صنایع دفاعی (تهیه مواد منفجره ضد آب) نیز استفاده زیادی دارند (بقالیان، .(۱۳۷۸ صـنعت نفـت هـم از مصرف کنندگان بزرگ موسیلاژها بهشمار میرود. موسیلاژ

به عنوان روان کننده به خاک و آب اطراف تیغههای حفاری اضافه میشود و همچنین مقداری از آن به آب پمپ شده به داخل زمین اضافه میشود تا فشاری برای مهار نفت و گـاز ایجاد نماید و به آب پایداری دهد و حـرکتش را آرام کنـد.

آب خالص به سرعت در بین سنگها نفوذ کرده و از طغیـان

چاه جلوگیری مینماید (

.(۱۹۸۶

با توجه به کاربردهای فراوان موسیلاژ، این تحقیـق بـا هدف استخراج و شناسایی مونوساکاریدهای موسیلاژ دانه بالنگوی سیاه انجام گرفت. نتایج این نوع تحقیقـات راه را برای کاربرد بهتر و بیشتر ترکیبهای موسـیلاژی روشـنتـر میسازد.

مواد و روشها

استخراج

اســتخراج بــا اســتفاده از روش مــاهرانی و همکــاران

(۱۳۸۳) با اندکی تغییرات صورت گرفـت. در ایـن روش، دانهها به نسبت معین با آب مخلوط شده و در مـدت سـه سـاعت عمـل اسـتخراج انجــام گردیـد. در تمـام مــدت استخراج مخلوط با مگنت ۲/۵ سانتیمتر بر روی گـرمکن در دمای ثابت هم زده شد. مخلوط دانه با آب، بـا صـافی مش ۴۰ صاف گردید. سپس بـا افـزودن اتـانول % ۹۶ بـه نســبت ۳:۱ رســوب داده شــد. رســوبات بــا ســانتریفوژ جداسازی شـد. در تحقیـق حاضـر، مـواد موسـیلاژی بـا مخلوط کردن دانـههـا بـا آب مقطـر بـا نسـبت ۱ بـه ۲۰ (w/w)، تکان دادن مخلوط به مدت ۳ ساعت در دمای ۷۵

درجه سانتیگـراد اسـتخراج شـد. عصـاره موسـیلاژی از دانهها از طریق پارچه ململ (پارچه توری ساده) جدا شـد و با ۳ برابر حجمش با اتانول ۹۶ درصد رسوب داده شـد.

فصلنامه تحقیقات گیاهان دارویی و معطر ایران، جلد ۲۴، شماره ۲

رسوب با سانتریفوژ به مدت ۱۵ دقیقـه بـا سـرعت ۶۵۰۰

دور در ثانیه جدا شد.

خالص سازی

موسیلاژ خام بدست آمـده از مرحلـه قبـل چنـدین بـار توسط اتانول خالص شسته شد تا از ناخالصیها عاری شـود، سپس در استون و اتر تکان داده شد تا نمونه موسـیلاژی بـا خلوص بیشتر بدست آید. در طی عمـل اسـتخراج مقـداری پروتئین نیز همراه با موسیلاژ جدا شد. برای حذف پروتئینهـا پـس از حـل مجـدد موسـیلاژ در ۲۰ میلـیلیتـر آب مقطـر، کلروفرم را به مقدار کافی به آن افزوده و به شدت تکان داده شد تا پروتئینها حذف شوند. این عمل تکان دادن در آمپـول دکانتور (جدا کننده) انجام شد و پروتئین به صورت یک لایه سفید رنگ در بین دو فاز کلرفروم و مـاده موسـیلاژی قـرار گرفـت. بعـد از بیـرون ریخـتن کلروفـرم و پروتئینهـا مـاده موسیلاژی خالص بدست آمد .(Karawya et al., 1980)

تراکافت کردن (دیالیز)

جهت تراکافت نمونهها از کیسههای دیـالیز بـا قـدرت جداســازی وزن مولکــولی ۱۲۰۰۰ دالتــون اســتفاده شــد

(میقانی، ۱۳۷۴؛ .(Fedeniuk & Biliaderis, 1994

خشکاندن انجمادی (لیوفیلیزه)

نمونهها در دستگاه لیوفیلیزاتور بـه صـورت انجمـادی خشک شدند، با این کـار نمونـههـای بلـوری شـده عمـر بیشتری دارند.

هیدرولیز

۵۰ میلیگرم از هر نمونه پلیساکارید در ۱۰ میلیلیتـر اسید سولفوریک نرمال در یک لوله آزمایش کـه در آن بـا

۲۰۹

ورق آلومینیومی محکم شده بود بـه مـدت ۲۲ سـاعت در حمام آب جوش حرارت داده شد. رسوب کم باقیمانده در پایان هیدرولیز با صاف کردن جـدا و محلـول بـا افـزودن کربنـات بـاریم از یونهـای سـولفات (So4-2) عـاری شـد

(مـوافقی، ۱۳۷۱؛ Karawya et al., 1980؛ Mayna &

.(Difabio, 1978 رسوب با سانتریفوژ ۴۰۰۰ دور در ثانیـه به مدت ۱۰ دقیقه خارج شد (میقانی، ۱۳۷۴؛ Karawya et

.(al., 1980

یون زدائی

مقدار ۲۲ گرم از رزینهای مورد نظـر بـا تـرازو وزن و درون آب مقطر ریخته شد تا به حداکثر حجم خود برسد.

در مرحله بعد به بورتی به حجم ۱۰۰ میلیلیتر انتقـال داده شد. برای فعال کردن رزین کاتیونی از اسید کلریـدریک ۴

نرمال و برای فعال کردن رزین آنیونی از آمونیاک ۲ درصد اسـتفاده شـد (میقـانی، ۱۳۷۴؛ Martinez & Depinto,

.(۱۹۹۲