مقاله بررسی نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در توسعه صنعت گردشگری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در توسعه صنعت گردشگری دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در توسعه صنعت گردشگری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در توسعه صنعت گردشگری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در توسعه صنعت گردشگری :

امروزه در عرصه گردشگری جهانی، فناوری اطلاعات به عنوان رکن اساسی، نقش تعیین کننده ای در رقابت بین کشورها ایفا می کند. نقش فناوری اطلاعات در توسعه صنعت گردشگری از دوبعد قابل بررسی است: یکی به کارگیری فناوری اطلاعات در اطلاع رسانی و ارائه خدمات گردشگری که به معنی استفاده همه جانبه از پتانسیل های صنعت فناوری اطلاعات در جهت توسعه زیرساخت های صنعت گردشگری است و دیگری گردشگری مجازی است که به معنای گردش و سفر به صورت الکترونیکی و شامل الکترونیک شدن منابع گردشگری است. مقاله حاضر به بررسی نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در توسعه صنعت گردشگری با تأکید بر گردشگری الکترونیک می پردازد. روش تحقیق به کار گرفته شده در این مقاله توصیفی- تحلیلی با استفاده از داده های اسنادی و کتابخانه ای است. نتایج تحقیق نشان می دهد که برای جذب گردشگر و توسعه صنعت گردشگری تنها داشتن جاذبه های گردشگری کافی نیست بلکه باید هتل ها، فروشگاه ها، تجارت الکترونیک، بانکداری و به طور کل صنعت IT مدرنی داشته باشیم. با توسعه گردشگری الکترونیکی، ایران می تواند به یک موقعیت رقابتی برتر دست پیدا کند و زمینه ای برای شناساندن پتانسیل های گردشگری کشور فراهم شود. از طرفی کاربران صنعت گردشگری می توانند با استفاده از این تکنولوژی، در کوتاه ترین زمان و با صرف هرینه های کمتر بهترین خدمات را با بالاترین کیفیت دریافت کنند و با رواج این نوع گردشگری کمترین آسیب به محیط زیست وارد می شود.

واژگان کلیدی: گردشگری، گردشگری الکترونیک، فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT)

مقدمه

گردشگری امروزه به عنوان یکی از صنایع بسیار مهم در توسعه فرهنگ ها و ارتباطات ملل، نقش ممتازی را در استقرار صلح و آرامش در جهان ایفا می کند (سجادی و آیت، .(۱۳۸۶ بنابراین توسعه فناوری اطلاعات بر حوزه های مختلف کسب و کار این صنعت و زندگی جاری بشر امروزی تاثیرگذار بوده است و زمینه تحول، تسریع و تسهیل امور را با ایجاد

اولین همایش ملی گردشگری، سرمایههای ملی، چشم انداز آینده

۱۰ بهمن ماه ۱۳۹۲ اصفهان

بسترهای یکپارچه فراهم آورده است. هم چنین صنعت گردشگری به عنوان یکی از کسب و کارهای سودآور و مهم دنیا در سال های اخیر تجربه ها و تحولات جدیدی را مشاهده کرده و با تغییراتی چشمگیر سعی کرده است تا گام های بزرگی برای تطبیق خود با فناوری های نوین بردارد. این انطباق پذیری می تواند بر حوزه های مهم این صنعت از جمله زیرساخت ها، فناوری ها، متدها و کارکردها تاثیرات فراوانی بگذارد واستفاده از آن در توسعه بخش گردشگری در زمینه بازاریابی وتربیت وتوزیع نیروی انسانی موثر باشد. با استفاده از فناوری اطلاعات ارائه سرویس های مورد نیاز به گردشگران ساده تر، با کیفیت تر و با هزینه کمتری انجام می شود (دعایی و قوامی، .(۱۳۸۶ گردشگری الکترونیکی نقطه عطفی بین گردشگری و فناوری اطلاعات است که هردو پدیده از عمده ترین فعالیت های درآمدزا و مولد فرصت های شغلی در جهان می باشد. مفهوم گردشگری الکترونیک شامل کلیه اجزا کسب و کار از قبیل تجارت الکترونیکی، تحقیق و توسعه الکترونیکی، تولید محتوای الکترونیکی و ارایه خدمات به صورت الکترونیکی است. امروزه در عرصه گردشگری جهانی، فناوری اطلاعات به عنوان رکن اساسی، نقش تعیین کننده ای در رقابت بین کشورها ایفا می کند و کاربرد و افزایش کارایی بخش های گوناگون خدمات توسط این فناوری ها با سرعت غیرقابل باوری در حال تعمیم و گسترش است. کارشناسان سازمان بین المللی جهانگردی در آخرین مطالعات و بررسی های خود دریافته اند که در سال های اخیر، فرانسه بیش از دیگر کشورهای دنیا از فناوری ارتباطات و اطلاعات برای جذب گردشگر استفاده می کند که پس از آن به ترتیب کشورهای اسپانیا، آمریکا، چین، ایتالیا، بریتانیا، هنگ کنگ، مکزیک، آلمان و اتریش در رده های دوم تا دهم قرار دارند .(unwto, 2007) کشور ایران با وجود دارا بودن پتانسیل های گردشگری ممتاز، به علت حضور ضعیف در فضای اطلاعاتی، در این فهرست جایی ندارد. در حالی که کشورهای در حال توسعه که بیشتر آن ها توانمندی های تاریخی و فرهنگی ایران را ندارند مانند مالزی، آفریقای جنوبی، امارات و ; با سرمایه گذاری در زمینه گردشگری الکترونیکی فرصت های زیادی را برای کشور خود به وجود آورده اند. متاسفانه وضعیت وب سایت ها و پایگاه های اطلاع رسانی ایرانی در اینترنت چندان مطلوب نیست. خدمات کلیدی و اساسی گردشگری الکترونیکی، نظیر اطلاع رسانی به روز و کاربرپسند، ارتباط دوطرفه با کاربران، پشتیبانی از زبان های زنده دنیا، خدمات رزرو و روادید، آژانس های برخط و دیگر خدمات حیاتی موردنیاز برای جذب گردشگر، یا وجود ندارند و یا در اغلب موارد پاسخگو نیستند. باتوجه به اهمیت موضوع، مقاله حاضر سعی دارد که به بررسی نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات با تأکید بر گردشگری الکترونیک در توسعه و بهبود صنعت گردشگری، بپردازد.

روش تحقیق

روش تحقیق مقاله حاضر ماهیتی توصیفی- تحلیلی دارد که داده های موردنیاز آن از طریق روش کتابخانه ای و با استفاده از اینترنت، اسناد، کتب و ; جمع آوری شده است.

مبانی نظری -۱ گردشگری الکترونیک

گردشگری الکترونیکی به معنای دیجیتالی کردن تمام فرایندها و زنجیره های ارزش از جمله در صنایع گردشگری، مسافرت ومهمانداری است. چنانکه سازمان ها قادر به حداکثرسازی کارایی و اثربخشی خود باشند .(Buhalis,2003:1)از

اولین همایش ملی گردشگری، سرمایههای ملی، چشم انداز آینده

۱۰ بهمن ماه ۱۳۹۲ اصفهان

لحاظ عملیاتی گردشگری الکترونیکی شامل تجارت الکترونیکی و کاربرد ICT برای حداکثر ساختن کارایی و اثربخشی سازمانهای گردشگری است.می توان گردشگری الکترونیکی را به صورت زیر تعریف کرد: گردشگری الکترونیکی، به کارگیری فناوریهای جدید به خصوص فناوریهای اطلاعات و ارتباطات در دو بعد عرضه و تقاضای گردشگری است که در آن علاوه بر عرضه خدمات مورد نیاز گردشگران، زمینههای بازاریابی و دورنمای گردشگری مقاصد فراهم میآید (پاپلی و سقایی،.(۲۴۱-۲۴۰ :۱۳۸۵ بوهالیس (۲۰۰۳) گردشگری الکترونیک را استفاده از تکنولوژی های ارتباطی و اطلاعاتی در صنعت گردشگری تعریف می کند، به گونه ای که درگیر خرید و فروش محصولات و خدمات گردشگری از طریق کانال های الکترونیکی نظیر اینترنت، تلویزیون های کابلی و غیره است. گردشگری الکترونیک شامل همه کاربردهای اینترانت،

اکسترانا و اینترنت و همچنین تمامی موضوعات بازاریابی و مدیریت راهبردهای استفاده از تکنولوژی است
.(Kanellopoulos, et al ,2004) گردشگری الکترونیک یا “E-tourism” بخشی از تجارت الکترونیک است
که دربرگیرنده استفاده از فناوری های رو به توسعه سریع؛ مانند ارتباطات، صنایع اطلاعاتی و همچنین برنامه ریزی های

راهبردیِ مهمان نوازی، مدیریت و بازاریابی است. فعالیتهای ویژه گردشگری الکترونیک باید به متصدیان گردشگری، آژانس های گردشگری و دیگر ساختارهایی که مستقیما با استفاده از وب سایتهای تخصصی، به گردشگری مجازی علاقه مندند، تکیه نماید.این پدیده (گردشگری الکترونیک)، هم مصرف کنندگان و هم تولید کنندگان کالاها و خدمات گردشگری را در چرخه خود وارد می نماید (ملک نیا و زندی، .(۸۸-۹۱ :۱۳۹۰در این نوع گردشگری، کاربر می تواند با مراجعه به یک سایت معتبر گردشگری الکترونیک، همه خدمات موردنیاز برای سفر خود را دریافت و با کیفیت، سرعت و قیمت مناسب به خواسته های خود دست پیدا کند، زیرا اطلاعات به صورت یکپارچه و به شکل بسته بندی شده با توجه به معیارها و انتظارات او وجود دارد. بدین ترتیب، از یک سو هر گردشگر می تواند برنامه ای برای سفر خود انتخاب کند که بیشترین مطلوبیت را برای او دارد و از سوی دیگر متصدیان یا همان آژانس های گردشگری نیز فرصت ارائه بهتر محصولات، به شکلی دقیق و کاربرپسند را در فضای گسترده مجازی برای طیف عظیمی از کاربران جهانی پیدا می کنند (همان). سه اصل تشکیل دهنده گردشگری الکترونیکی موارد زیر است که هریک به فراخور وظایفش عملکرد متفاوتی را در این ساختار دربرمی گیرد (بوهالیس، :(۱۳۸۵

– مدیریت کسب و کار شامل: مدیریت، امور مالی، بازاریابی

– سیستم های اطلاعاتی مدیریتی شامل: فناوری اطلاعات، ارتباطات، مخابرات

– گردشگری شامل: حمل ونقل، مسافرت، مهمانداری، اوقات فراغت، میراث .(Buhalis,2003:98)

اولین همایش ملی گردشگری، سرمایههای ملی، چشم انداز آینده

۱۰ بهمن ماه ۱۳۹۲ اصفهان

نمودار :۱ خدمات ارائه شده توسط گردشگری الکترونیک منبع: (پژوهش حاضر)

تجارت الکترونیک نقش حیاتی را در راستای پیشبرد اهداف تجاری و اقتصادی در زمینه گردشگری ایفا می کند؛ در این راستا شناخت اجزای تشکیل دهنده آن در ذیل فعالیت های مرتبط با گردشگری الکترونیکی اجتناب ناپذیر است.

نمودار :۲ سیستم تجارت الکترونیک گردشگری مبتنی بر یافته های گزارش گردشگری الکترونیک سازمان UNWTO
منبع: ملک نیا و زندی، ۱۳۹۰، اقتباس از UNWTO,2008

یکی از سرویس ها و زیر ساخت های گردشگری الکترونیک وب سایت ها هستند. در واقع یکی از بهترین زمینه های اطلاع رسانی توان گردشگری یک کشور استفاده از وب سایت ها است.این وب سایت ها به علت ارزش فوق العاده اطلاع رسانی که در اختیار کاربران گسترده اینترنت قرار می دهند فرصت خوبی برای معرفی امکانات گردشگری یک کشور است که از این میان سایت های اطلاع رسانی دولتی مربوط به گردشگری یک کشور در اینترنت از اهمیت خاصی برخوردار است. در حقیقت می توان گفت سایت های رسمی سخنگوهای دیجیتالی یک کشور در web هستند و هرچه این پایگاه ها قوی تر و به روزتر باشد مخاطب پذیری آنها بیشتر است.

اولین همایش ملی گردشگری، سرمایههای ملی، چشم انداز آینده

۱۰ بهمن ماه ۱۳۹۲ اصفهان

-۲ رابطه بین فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) و صنعت گردشگری

امروزه صنعت گردشگری و مسافرت به عنوان دومین و بزرگترین استفاده کننده از اینترنت بعد از صنعت سخت افزار شناخته می شود( .(Robinson, 2002: 67 بیشترین درآمد ایجاد شده از طریق اینترنت به صنعت گردشگری اختصاص دارد و در حدود ۲۱ درصد از درآمد مبادلات الکترونیکی را به خود اختصاص داده است . جهان به واسطه اثرات قابل مشاهده وفزاینده گسترش فناوری اطلاعات وارتباطات به مرحله جدیدی گام نهاده است. به واسطه این تحولات، تغییرات عمده ای در حوزه ی اهداف، مفاهیم وشیوه های گردشگری شاهد هستیم. اصطلاحاتی همچون تجارت الکترونیکی، دولت الکترونیکی، آموزش الکترونیکی، جامعه الکترونیکی و;به گوش مردم آشناست . چنین چشم اندازی لزوم بکارگیری فناوری اطلاعات در زمینه های مختلف را بیشتر می کند.در سال های اخیر انقلابی مشابه انقلاب صنعتی جهان را وارد عصر اطلاعات ساخته وبسیاری از جنبه های اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی حیات بشر را دستخوش تحول عمیقی کرده است. به گفته امئلسون و واریان (۲۰۰۲)چشم انداز جهان با بهره گیری از فناوری اطلاعات بسیار متفاوت از زندگی امروزی است( کاظمی و همکاران، .(۱۳۸۴ در طی چند دهه ی اخیر، فناوری اطلاعات و ارتباطات به شدت بر عملکرد سازمان ها تأثیر گذاشته است(پورتر, ۲۰۰۱ و میلر, .(۱۹۸۵ از آنجایی که گردشگری امروزه سعی بر این دارد که بسته های مسافرتی پویا عرضه کند و این بسته ها باید با یک برنامه سفر کامل با قابلیت تغییر مناسب و با خواست وعلائق گردشگر مطابقت داشته باشد((Cardoso,2006، لذا صنعت گردشگری بطور خاص، متأثر از روند فناوری اطلاعات و ارتباطات شده است (پون , ۱۹۹۳ تجوا، جعفری ,۱۹۹۸ بوهالیس، شرتلر ,۱۹۹۹ فسن مایر،کلین، بوهالیس.د ,۲۰۰۰ شلدون، ووبر ، فسن مایر .( ۲۰۰۱ صنعت گردشگری از جمله صنایعی است که به اطلاعات زیادی نیازمند می باشد .(Tahayori and Moharrer, 1382)براساس مطالعات دقیقِاروپاییِ نهاد بین المللی ِ((IPK، در سال ۲۰۰۷ بالغ بر ۳۰میلیون اروپایی برای برنامه ریزی مقاصد گذران تعطیلاتشان ازاینترنت استفاده کرده اند وحدود ۸ میلیون نفر نیز به صورت آنلاین (بااستفاده ازاینترنت) بلیط های خود را رزروکرده اند. تا پایان سال ۲۰۰۸ درآمد جهان از طریق گردشگری الکترونیک به بالای ۴۰ بیلیون یورو رسیده است.گزارش های ناظر مسافرت های اروپایی در سال ۲۰۰۷، رشد ۴۷ درصدی کسانی که بلیط هایشان رابه صورت آنلاین رزروکرده اند نشان می دهد. درحقیقت ۸۰ درصد از کاربران اینترنت علاقه مند به رزرو اینترنتی هستند. براساس پژوهش های آمریکایی نیز، کل مبلغ به دست آمده از طریق رزرو مسافرت های شخصی یا تجاری (بلیط هواپیما، قطار و رزرو هتل و;)،با استفاده ازابزار اینترنت درسال ۲۰۰۴، درتمام دنیا، بالغ بر ۱۳ بیلیون یورو؛ ودرسال ۲۰۰۷ نیز ۷۵ بیلیون یورو بوده است. نتیجه آن است که هیچ تکنولوژی دیگری، به جز تلویزیون، چنین تاثیر شگرفی، آن چنان که اینترنت برمسافرت ومسافران ایجاد کرده، به وجود نیاورده است. سیستم های فناوری اطلاعات و ارتباطات و اینترنت، به سرعت در بخش های صنعت گردشگری گسترش پیدا کرده است(بوهالیس ,۲۰۰۴ بوهالیس و لاو , ۲۰۰۸ پون ,۱۹۹۳ وارتنر و کلین ICT .(1999 و گردشگری، رابطه متقابلی با یکدیگر دارند؛ از یک طرف، ICT موجب جهانی سازی و توسعه گردشگری می شود و از طرف دیگر، گسترش جغرافیایی و عملیاتی گردشگری تقاضای بیشتری را ایجاد می کند که بایستی با استفاده از فناوری پیشرفته به آن پاسخ داد. در زمینه تجارت الکترونیک نیز “فناوری اطلاع رسانی، مهارت های موردنیاز پرسنل بخش تجارت گردشگری را تغییر داده است. در گذشته کارمندان عملیاتی به مهارتهای مهمی

اولین همایش ملی گردشگری، سرمایههای ملی، چشم انداز آینده

۱۰ بهمن ماه ۱۳۹۲ اصفهان

نظیر برنامه ریزی مسیرها و برنامه های مسافرت، تأیید برنامه ها، اصلاح تعرفه ها و تهیه و ارائه بلیت ها نیاز داشتند. امروزه این کارها توسط رایانه انجام می شود و کارکنان می توانند به جای آن، روی کیفیت خدمات ارائه شده به مشتریان و فروش و مشاوره سفر متمرکز شوند” .(DosWell,1997)توسعه فناوری اطلاعات بی شک، هم موجب تغییر عملیات و راهبردهای تجاری و هم ساختارهای صنعت شده است. راه اندازی CRS3 در دهه ۷۰ میلادی و GDS4 در اواخر دهه ۸۰ میلادی و در ادامه توسعه اینترنت در اواخر دهه ۹۰ میلادی موجب انتقال بهترین تجارب عملیاتی و راهبردی در صنعت شده است. فناوری اطلاعات نقش اساسی را در رقابت پذیری سازمان ها و مقصدهای گردشگری و نیز کل صنعت بازی می کند و موجب تغییر کارایی و اثربخشی سازمان های گردشگری شده است .(Buhalis & Law, 2008:609) تبادل اطلاعات در مرحله چرخه فروش محصولات گردشگری بسیار مهم می باشد. اطلاعات باید به سرعت و به طرز دقیقی در میان مشتری، واسطه ها و هر یک از عرضه کنندگان ارائه خدمات به مشتریان در حوزه گردشگری، جریان پیدا کند. در نتیجه ICT به یک ویژگی جهانی مربوط به صنعت گردشگری تبدیل شده است. قدرت ICT باعث می شود، اطلاعات به گونه ای مؤثرتر مدیریت شده و در گستره جهانی با سرعت بیشتری رد و بدل شوند. در نتیجه ICT تأثیر مهمی بر عملکرد صنعت گردشگری دارد. اگرچه، این تأثیر در تمام بخش ها و عملکردهای این صنعت یکسان نمی باشد. همچنین، ICT بر بازاریابی و توزیع تأثیرات زیادی دارد. بخش هایی مانند خطوط هوایی، خود را با این تکنولوژی ها سازگار کرده و جهت مدیریت و مؤثر کردن کارکردها از این تکنولوژی ها استفاده می کنند و از این طریق مزیت رقابتی نیز به دست می آورند. از طرف دیگر، خصوصأ در بخش هتل این مورد کمتر موردتوجه قرار گرفته، ولی با این حال به منافعی که می توان از طریق توزیع الکترونیکی ایجاد کرد، پی برده می شود. به هر حال ICT ساختار پایه ای تجارت و اجتماع را به طور کلی دگرگون ساخته و باعث افزایش تقاضای مصرف کننده در خصوص اطلاعات شده است. در نتیجه، شرکت های گردشگری، نیازمند درک، ایجاد و استفاده استراتژیکی از ICT به منظور خدمات رسانی به بازارهای هدف خود، بهبود کارایی، حداکثر سازی سود، افزایش خدمات و کسب سود بلند مدت می باشند .(Deepthi Shanker, 2008) اینکین (۱۹۹۸) و شلدون (۱۹۹۷) ویژگی های اصلی ساختار این صنعت و عملکرد تکنولوژی های جدید را در این صنعت مورد آزمون قرار داده اند. بر این اساس، کاربردهای ICT در بخش های مختلف مانند خطوط هوائی، هتل ها، تورگردان ها، حمل و نقل ریلی و جاده ای و غیره با مطالعات موردی در خصوص مسائل اطلاعاتی در رابطه بوده اند. برخی از بزرگترین سیستم های توزیع جهانی (GDS) به نام های سایبر، گالیله، آمادئوس نیز مورد آزمون قرار گرفته اند. در کنار تجزیه و تحلیل تکنولوژی های ارتباطات راه دور در این صنعت، بخش هایی مانند مهمان نوازی، سرگرمی، حمل و نقل، مدیریت و دیگر عوامل تشریح شده اند .(Deepthi Shanker, 2008)

-۳ تاریخچه استفاده از فناوری اطلاعات در صنعت گردشگری

از زمانی که حمل و نقل هوایی گسترش یافت فناوری های نوین ارتباطی نیز شکل گرفتند.سابقه فعالیت بازارهای الکترونیکی به دهه ۱۹۶۰ بر میگردد. زمانی که شرکتهای هواپیمایی آمریکایی سیستم های رزرو جا را با هدف اعمال کنترل

Computerized Resrvation Systems3 Global Distribution Systems4

اولین همایش ملی گردشگری، سرمایههای ملی، چشم انداز آینده

۱۰ بهمن ماه ۱۳۹۲ اصفهان

های ترافیکی مرتبط با مسافران مورد استفاده قرار دادند. بدین ترتیب سیستم های کامپیوتری برای ذخیره جا در صنعت هواپیمایی سبب تحولات گسترده و تعیین کننده در عرصه فعالیت های گردشگری شد.

-۴ عوامل کلیدی از کاربرد ICT در گردشگری

این عوامل شامل: آموزش و یادگیری IT برای سیاست گذاران، مدیران و دیگر افراد در این صنعت، یکپارچگی بخش های مختلف مانند حمل و نقل، اقامت و غیره، زیرساخت های تکنیکی، زیرساخت های انسانی که شامل افراد بامهارت، چشم انداز و مدیریت می شود، زیرساخت های قانونی (مقررات مربوط به تأمین کنندگان ارتباطات راه دور، یارانه برای تأمین کنندگان خدمات اینترنتی، چارچوب قانونی برای تبلیغات آنلاین و یا تأیید رسمی برای بازاریابی آنلاین)، فرهنگ ICT (ایجاد و حفظ محیط ICT، سرویس دهی و به روزرسانی وب سایت ها، آموزش ICT برای تمامی کارکنان، ایجاد روابط الکترونیکی بین تمام بخش های مربوطه) می باشد. .(Deepthi Shanker, 2008)

-۵ محدودیت های فناوری اطلاعات و ارتباطات در ایران

محدودیت وچالش های فناوری اطلاعات خود از عوامل مهم در عدم توسعه و بی محتوا بودن وب سایت ها از جمله وب سایت های گردشگری است. مهمترین این محدودیت ها شامل موارد زیر می باشد:

نمودار :۳ محدودیت های فناوری اطلاعات در گردشگری در ایران منبع: ( کاظمی وهمکاران، .(۱۰:۱۳۸۴

نتیجه گیری و راهکارها

امروزه صنعت گردشگری به یکی از شکوفاترین صنایع جهانی تبدیل شده است. از طرفی نفوذ و گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات جهان را به صورت یک »دهکده جهانی« در آورده است. یکی از مهمترین کاربردهای فناوری اطلاعات و ارتباطات، در صنعت گردشگری است و به دلیل نقش و اهمیتی که صنعت گردشگری می تواند در ابعاد مختلف از جمله ایجاد درآمدهای ارزی و افزایش تولید ناخالص داخلی، منبع درآمد برای دولت، منبع ایجاد اشتغال و بهبود خدمات اجتماعی داشته باشد، بنابراین برای ورود به بازار رقابتی جهان مجبور به تجهیز امکانات و بهره برداری از