مقاله بررسی شواهد دگرشکلیهای فازکوهزایی استیرین در محدوده دهدشت و شرق بهبهان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی شواهد دگرشکلیهای فازکوهزایی استیرین در محدوده دهدشت و شرق بهبهان دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی شواهد دگرشکلیهای فازکوهزایی استیرین در محدوده دهدشت و شرق بهبهان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی شواهد دگرشکلیهای فازکوهزایی استیرین در محدوده دهدشت و شرق بهبهان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی شواهد دگرشکلیهای فازکوهزایی استیرین در محدوده دهدشت و شرق بهبهان :

تعداد صفحات:۹
چکیده:
حوضه زاگرس که در جنوبغرب ایران و شمال عراق قرار گرفته است، از لحاظ موقعیت تکتونیک صفحه- ای حاشیه تکتونیکی شده عربستان را تشکیل میدهد. حرکات تکتونیکی در میوسن- پلیوسن شدیداً زاگرس را تحت تأثیر قرار دادهاند و اکنون نیز ادامه دارد. در میوسن میانی، فاز کوهزایی استیرین عامل چینخوردگی آهکهای آسماری و رسوبگذاری تبخیریهای گچساران بوده است. در این دوره بسیاری از تاقدیسهای منطقه مورد مطالعه مانند بنگستان، سیاه کوه و دیل پس از چین خوردگی اولیه دچار انحراف محوری شدهاند و تعدادی نیز مانند تاقدیس خویز و بورد در طی یک چرخش راستگرد، موقعیت جدیدی پیدا کردهاند. در این تحقیق که بر روی سازندهای آسماری و گروه بنگستان صورت گرفته، با استفاده از تصاویرماهوارهای، عکسهای هوایی، نقشههای زمینشناسی، دادههای چاهنگاری و پیمایش صحرایی، شواهد دگرشکلی فاز استیرین در تاقدیسهای منطقه مطالعاتی، شناسایی، پردازش و تفسیر گردید. شواهد دگرشکلی نشاندهنده دو فاز با ویژگیهای ساختاری و هندسی متفاوت است. راستای شکستگیهای مربوط به فاز اولیه استیرین NW-SE و راستای شکستگیهای فاز ثانویه NE-SW ست. با توجه به شواهد دگرشکلی و انحراف محوری در تاقدیسهای بنگستان، خویز، سیاهکوه و دیل، و چینخوردگیهای سازند گچساران، محدوده و دوره تأثیر فازهای فشارشی اولیه و ثانویه استیرین متفاوت بوده است. جهت تنش در فاز اولیه دارای راستای N-S N و چرخش راستگرد بوده و در فاز ثانویه، راستای تنش از N85W به N65W و سپس به N55W تغییر کرده که قابل شناسایی و تفکیک است. شواهد دگرشکلی در منطقه مطالعاتی گویای اینست که در طی عملکرد فاز ثانویه، فاز اولیه فعال بوده است. در نهایت، با توجه به نتایج حاصله از عملکرد گسلهای پیسنگی، هندسه شکستگیها و تحلیل دیاگرامها و مقایسه دادههای چاهها، مقادیر انحراف محوری ساختارها و میزان چرخش راستگرد منطقهای به اندازه ۲۰ درجه ساعتگرد بدست آمد.