تجربه آب و فاضلاب منطقه سمنان در اجرای برنامه مدیریت مصرف

بخشی از فهرست مطالب پروژه تجربه آب و فاضلاب منطقه سمنان در اجرای برنامه مدیریت مصرف

۱- مقدمه   
۲- ظرفیتها و محدودیتهای توزیع آب
۳- تحلیل وضعیت مشتریان
۴- طرح آب به حساب نیامده و عملیات پیمایش خانه به خانه   
۵- نرخ گذاری و اعمال تعرفه مناسب و تأثیر آن در مدیریت مصرف   
۶- برنامه های آب و فاضلاب در زمینه مدیریت مصرف   
۱-۶- تغییر در الگو و روشهای مصرف و جلب مشارکت مردمی   
۲-۶- برگزاری جلسات توجیهی و ارتباط حضوری با مشتریان پر مصرف   
۳-۶- نصب ترویج تجهیزات کاهنده مصرف   
۴-۶- تدوین استاندارد مصرف برای اماکن عمومی و ادارات   
۵-۶- اجرای سیستم تله مترینگ و تأثیر آن در مدیریت مصرف   
۶-۶- بهینه سازی مصرف آب کشاورزی   
۷-۶- بررسی انشعابات فضای سبز   
۸-۶- تعدیل فشار شبکه و سرویس شیرآلات   
۷- برنامه زمان بندی طرح مدیریت مصرف   

 
مقدمه:

برخورداری از منابع آبی مطمئن در جهان امروز از موضوعات محوری کلیه کشورهاست بدلیل اینکه شرط لازم برای نیل به توسعه همه جانبه و پایدار در دسترس بودن منابع آبی می باشد. کارشناسان جهانی معتقدند که اکنون ۲۵ کشور در سطح دنیا در شرایط بحران آب قرار دارند که این تعداد در دهه آینده دوبرابر و ظرف دهه های آینده بیشتر کشورهای جهان را با بحران آب مواجه خواهد ساخت. این نکته جالب توجه است که کشورهای توسعه یافته غالباً در مناطق پرباران قرار داشته و در عین حال نحوه مصرف و تکنولوژی سرمایه گذاری در بازیافت آب در این کشورها بسیار مؤثر و کارا عمل می کند در حالیکه کشورهای در حال توسعه هیچکدام از موارد فوق را بطور کامل دارا نبوده و بیشترین جوامع درگیر با بحران آب می باشند.
کمبود ذاتی منابع آب در خاورمیانه همراه با رشد جمعیت در این بخش از جهان از یکسو و گسترش بی رویه صنایع کشاورزی از سوی دیگر فشار مضاعفی را به منابع محدود آبی این منطقه وارد کرده است. از جمله کشورهای خاورمیانه که بحث محدودیت منابع آبی در آن جدی می باشد جمهوری اسلامی ایران می باشد. بعنوان مثال جمعیت شهری ما در سرشماری سال ۱۳۳۵ که اولین سرشماری کشور محسوب می شود ۷ میلیون نفر بوده است حال آنکه در آخرین سرشماری انجام شده (سال ۱۳۷۵) این رقم به ۷ برابر افزایش یافته و به ۴۲ میلیون نفر رسیده است. از سوی دیگر در آن هنگام هر شهروند ایرانی روزانه ۴۰ لیتر آب مصرف می کرد. در حالیکه امروزه میزان مصرف هر شهروند به طور متوسط به ۲۸۰ لیتر در روز می رسد. بنابراین مصرف سرانه ۷ برابر و به عبارتی از سال ۱۳۳۵ تا امروز مصرف آب شرب شهری ۴۹ برابر شده است. در صورتیکه مقدار آبی که طبیعت در اختیار ما قرار می دهد نه تنها افزایش نداشته بلکه کاهش هم یافته است.
 خشکسالی های سالهای اخیر و کاهش سطح سفره آب زیرزمینی از یکسو و رشد مصرف در بخشهای مختلف شرب، صنعت و کشاورزی و خدمات از سوی دیگر منابع محدود آب را به شدت محدودتر می کند.