مقاله کمپوست

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله کمپوست دارای ۵۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله کمپوست  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله کمپوست،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله کمپوست :

مقدمه
استفاده از سموم و کودهای شیمیای در مزارع، علیرغم بازدهی اولیه خوبی که دارند، عملاً در درازمدت اثرات سوئی برجا می گذارند. همچنین به دلیل علاقه زارعین به مصرف کودهای شیمیایی، استعمال کودهای آلی که جهت بهبود خصوصیات فیزیکی و شیمیای و بیولوژیکی خاک الزامی می باشد، در اکثر موارد به فراموشی سپرده شده است و این امر سبب سفتی خاکهای زراعی گشته و نفوذپذیری آنها را کاهش می دهد، چون تداوم این روند با افزایش رویه کودهای

شیمیایی همراه بوده، تخریب هرچه بیشتر ساختمان خاک، کاهش شدید در مقدار مواد آلی به دلیل نسبت C/N پایین و نهایتاً افزایش وزن مخصوص خاکهای زراعی را سبب شده است. همزمان با تداوم این روند غلط، یعنی کاهش مصرف کودهای آلی و افزایش مقدار کودهای شیمیایی در واحد سطح مشکل بعدی که خواه ناخواه مطرح می گردد، عدم رعایت تناسب عناصر غذایی در خاک و نتیجتاً اثرات سوء آن در گیاهان زراعی است.

با پیشرفت فناوری کشاورزی، کشورهای پیشرفته توانسته اند با به کارگیری روشهای طبیعی، ضمن جلوگیری از تخریب زمینهای کشاورزی، با اصلاح و تقویت این زمینها بازدهی و سودآوری آنها را افزایش دهند. یکی از روشهای معمول که چند دهه است در دنیا متداول شده و سالیان قبل کارهای اساسی و پایه ای آن در سایر کشورهای جهان بنیان گذاشته شده، استفاده از جانوران با انجام تغییر و تبدیلات فیزیکی و مکانیکی مفید بر روی خاک (مستقیم) و همچنین با افزودن بیوهوموس حاصل از فعالیتهای حیاتی کرم خاکی به زمینهای زراعی (غیرمستقیم)حاصلخیری

خاکها را چندین برابر و اصلاح آنها را در کوتاهترین زمان ممکن میسر می سازند.
بنابراین کرمهای خاکی، موجودات ایده آلی هستند که بشر آنها را برای به حداکثر رسانیدن تعداد باکتریهای هوازی در خاک، می تواند بکار گیرد. این روش شناخته شده که توسط کرمهای خاک

ی انجام می شود، در حقیقت یک نمونه بدیع از فناوری حیاتی به نام ورمی کمپوست است که نیازی به وسایل صنعتی و آزمایشگاهی گران قیمت ندارد.
تمامی کرمهای خاکی در رده اولیکوکیتها (Ollgocheate) طبقه بندی می گردند، تاکنون بیش از سه هزار گونه مختلف از آنها در جهان شناسایی شده اند. گسترش انواع کرمهای خاکی در تمامی نقاط جهان یکسان نبوده و عوامل متعددی باعث شده تا یک یا چند گونه از جمعیت بیشتری برخوردار گردند. به طور مثال در مناطق معتدله نیمکره شمالی نوع لومبرسیده (Lombricidae) از تمامی گونه ها بیشتر می باشد.
مطالعات انجام شده در آمریکا نشان می دهد که کرمهای خاکی می توانند لجنهای فعال شده و دیگر مواد آلی را تجزیه کنند. گونه های مختلف کرمهای خاکی از نظر میزان رشد، میزان تولید مثل، اندازه، قابلیت جابجایی و احتیاجات زیست محیطی با یکدیگر تفاوتهای چشمگیری دارند. تاکنون مناسب ترین کرم خاکی که هم قادر به فرایند نمودن مقادیر زیادی مواد آلی باشد و هم قابلیت تبدیل به پروتئین در سطح بالا را داشته باشد، ایزینافوتیدا بوده است. این گونه ۶۷ هفته زمان برای رسیدن به باروری جنسی نیاز دارد و پس از آن قادر به تولید ۵-۲ پیله در هفته می باشد، هر پیله

شامل یک تا هفت نوزاد است که در نتیجه هر کرم توانایی تولید ۲۰-۱۰ کرم جوان را در هفته دارد. این کرمها همچنین قادر به تحمل ۴-PH هستند اما تاPH=9 نیز به خوبی رشد می کنند ولی PH ترجیحی برای این کرمها حدود ۷می باشد. تعداد پیله های تولید شده در دمای ۲۵درجه سانتی گراد به نسبت سایر دماها زیادتر است و رطوبت بین ۹۰-۸۰ درصد برای این کرمها ایده آل است.
کمپوست کردن
تاریخچه
کمپوست کردن عبارت است از تجزیه شدن و تغییر شکل یافتن مواد آلی (قطعات گیاهان) به مواد

خاک شکل که کمپوست نامیده می شود و موجوداتی نظیر حشرات و کرم خاکی و میکروارگانیسم ها (باکتری ها و قارچ ها) به تغییر شکل یافتن مواد آلی و تبدیل شدن آنها به کمپوست کمک می کنند.
کمپوست کردن یک شکل طبیعی از چرخه زندگی (زنجیره غذایی) است که دائما در طبیعت رخ می دهد. در کتاب مقدس کمپوست کردن به صورت یک تجربه در چندین جا ذکر شده است از جمل

Marcus Cat که یک کشاورز بوده است و در حدود ۲هزار سال پیش در روم زندگی کرده است نظراتی در رابطه با کمپوست کردن مواد مطرح کرده است. نظریه Cat این است که کمپوست اساس افزایش خاک زراعی است و برای حفظ حاصلخیزی خاک و تولید بیشتر محصولات کشاورزی ضروری می باشد . او اظهار داشته است که تمام بقایای غذایی و حیوانی و گیاهان قبل از اضافه شدن به خاک باید کمپوست شوند.

زباله ها باعث کاهش ۷۵ درصد از مقدار مواد زائد جامد شهری (MSW) می شود.
امروزه چندین دلیل وجود دارد که چرا کمپوست کردن مواد زائد عمل سودمندی است:
– در حدود ۷۰ درصد کل زباله های ایران را بقایای مواد غذایی و محصولات کشاورزی تشکیل می دهند و کمپوست کردن مواد آلی زباله ها باعث کاهش ۷۵درصد از مقدار مواد زائد جامد شهری (MSW) می شود. و در همان حال مواد حاصلخیز کننده عناصر ضروری را برای خاک فراهم می سازد.
– کمپوست باعث بهبود ساختمان و بافت خاک هوادهی و نگهداری بهتر آب در

خاک می شود.
– وقتی کمپوست به خاک های رسی اضافه می شود باعث سبک شدن این خاک ها و زمانی که به خاک های شنی اضافه شود باعث نگهداری بهتر آب می شود.
– مخلوط کردن کمپوست با خاک کمک به جلوگیری از فرسایش و باعث حاصلخیزی خاک و حفظ و تعادل PH و سلامت توسعه ریشه ها در خاک می شود.
اغلب طریقه مصرف بقایای گیاهان (محصولات و غذا) به صورت رها کردن در سطح زمین و استفاده از بقایای پوشیده و خاکستر آنها است. این عملیات از نظر زیست محیطی و اقتصادی کم ارزش تر از کمپوست کردن است.
بقایای محصولات که در سطح زمین رها می شود در غیاب اکسیژن به آهستگی کاهش می یابد. تجزیه این مواد در غیاب اکسیژن باعث تولید گاز متان و اسید لاکتیک می شود که هر دو برای محیط زیست مشکل آفرین است. پخش مواد آلی که باعث پوشاندن سطح خاک مورد نیاز برای دیگر مواد زاید می شود در رها کردن سطح خاک بی فایده است و تولید انرژی حاصل از شکستن قطعات این مواد باعث ایجاد آلودگی می شود و نیازمند طرح کنترل آلودگی است.
کمپوست کردن زباله ها برای درست به کاربردن مواد آلی زباله بهترین روش است. و می توان توده های بزرگ و کوچک را با تکنیک ها و روش ها مختلف همچنین تبدیل به کود کرد.
تجزیه شدن:
معمولاً هرجا که گیاهان رشد می کنند تجزیه شدن بقایای آنها هم صورت می پذیرد. وقتی که بقایای یک گیاه مورد حمله میکروارگانیزم ها و حشرات داخل خاک قرار می گیرد، این بقایا تجزیه شده و تبدیل به کمپوست می شوند و دوباره در چرخه اکوسیستم ظاهر می شود. این تجزیه طبیعی در به وجود آمدن شرایط ایده آل زندگی در طبیعت کمک اساسی می کند، میکروارگانیزم ها و حشرات برای تجزیه کامل مواد و تبدیل آن به کمپوست نیازمند آب و اکسیژن هستند.
تولیدات نهایی این فرایند ماده خاک مانند کمپوست، دی اکسید کربن، آب و گرما است.

باتوجه به معادله فوق کمپوست کردن یک فرآیند پویا است که به سرعت یا آهستگی صورت گیرد و بسته به نوع فرآیند مورد استفاده و مهارت اجرای این فرآیند متفاوت است با یک غفلت از توده مواد آلی، تجزیه شدن به ناچار آهسته صورت می گیرد. این عمل به کمپوست کردن انفعالی (کند) معروف است زیرا نگهداری و حفاظت از آن کم است.
کمپوست کردن فعال یا سریع در ۲الی۶هفته کامل می شود و این روش به وسیله سه کلید اساسی انجام می شود.

۱-هوادهی به وسیله زیرو رو کردن توده کمپوست شونده.
۲-رطوبت
۳-نسبت کردن به نیتروژن C/N.
علاوه بر این نگهداری درجه حرارت در حدود۶۰-۴۰ درجه سانتیگراد همراه مراقبت کامل از سرعت تجزیه شدن مواد، همچنین موفقیت مواد آلی قابل کمپوست برای تجزیه شدن به تماس بیشتر این مواد با ارگانیزم های تجزیه کننده بستگی دارد.

بعضی از مواد آلی آسان تر از سایر مواد شکسته می شود. تجزیه کننده های مختلف اثرات کاملاً متفاوتی در درجه حرارت های مختلف دارند بعضی میکروب ها اکسیژن می گیرند و بعضی دیگر خیز. جذب اکسیژن برای کمپوست کردن بسیار مؤثر است.
-تعداد مختلف از جوامع میکروبی بر روی فرایند کمپوست سازی اثر دارند. اگر محیط توده کمپوست در اثر تعداد زیادی از میکروب ها مورد تجزیه واقع شود در نهایت آنها می میرند یا به حالت مقاوم در می آیند یا به قسمت های دیگر توده حرکت می کنند. تغییر شرایط توده کمپوست باعث ایجاد اکوسیستم کامل در داخل توده می شود.
عوامل مؤثر در فرایند کمپوست
تمام مواد آلی عاقبت تجزیه می شوند، سرعت تجزیه شدن بستگی به عوامل زیر دارد:
– نسبت کربن به نیتروژن مواد C/N.
– مقدار سطح موادی که در معرض فرآیند هستند.
– هوادهی یا مقدار اکسیژن توده کمپوست.
– رطوبت.
– درجه حرارت داخل توده کمپوست.

– درجه حرارت بیرون توده کمپوست.
نسبت کربن به نیتروژن (C/N):
کربن ونیتروژن دوعنصراساسی درعمل کمپوست سازی است. نسبت C/N بسیار مهم است باکتری و قارچ ها در کمپوست از روش اکسیداز مواد تغذیه می کنند.
کربن نقش غذا و نیتروژن نقش آنزیم را دارد. توده مواد آلی با وجود نسبت مناسب یعنی C/N به فرایند تجزیه شدن کمک می کند، این نسبت در حدود ۳۰ کربن به ۱ نیتروژن

است، افزایش ۴-۳ پوند مواد نیتروژن دار برای هر ۱۰۰ پوند کربن اثرات رضایت بخشی در سرعت کمپوست سازی کم می شود و اگر نیتروژن زیاد باشد در همان حال باعث تولید گاز آمونیاک می شود که روش مناسب تولید کمپوست نیست. برگ ها منبع خوبی برای کربن و علف های تازه و کودهای معدنی ، منبع خوبی برای نیتروژن هستند.
سطح تماس:
اگر سطح تماس مواد با میکروارگانیزم ها زیاد شود عمل تجزیه شدن آنها سرعت می یابد. برای افزایش سطح تماس مواد کمپوست شونده می توان این مواد را شکست، خرد کرد و یا برش داد. با افزایش سطح تماس سرعت فعل و انفعال میکروبی زیاد و زاد و ولد این موجودات با سرعت

بیشتر صورت می گیرد و گرمای بیشتری حادث می شود. اگر فرایند با سرعت مناسب در حال انجام شدن باشد افزایش سطوح مواد ضروری به نظر نمی رسد. حشرانند این مواد را تجزیه کنند.
هوادهی:
زمانی عملیات کمپوست کردن به خوبی صورت می گیرد که اکسیژن به حد کافی در دسترس توده کمپوست شونده باشد.تجزیه به کندی صورت می گیرد و با افزایش اکسیژن سرعت تجزیه زیاد می شود به این عملیات تجزیه هوازی گفته می شود. هوادهی ممکن است به صورت طبیعی و به وسیله باد صورت گیرد به این معنی که وقتی هوای داخل توده در اثر واکنش گرم شود هوای گرم بالا می رود و هوای تازه جانشین آن می شود. سیستم کمپوست کردن یا ساختمان توده، باید طوری انتخاب شود که هوادهی به راحتی انجام پذیرد.
منظور از زیر و روکردن توده اضافه کردن اکسیژن و افزایش سطح تماس میکروبی و انتقال این موجودات به قسمتهای مختلف توده است این عمل بوسیله چنگال یا بیل و یا ماشین مخصوصی که هواده نامیده می شود و برای این هدف خاص طراحی شده است،انجام می گیرد. وقتی توده کمپوست شونده هوادهی نشود ممکن است تجزیه غیرهوازی در آن صورت گیرد.
آزمایش فشردگی مواد (Squeeze test) یک راه مناسب برای اندازه گیری میزان رطوبت مواد

کمپوست شونده می باشد.
رطوبت:
میکروارگانیزم ها زمانی می توانند ملکول ها را مورد استفاده قرار دهند که آنها در آب حل شده باشند. رطوبت ۴۰تا۶۰ درصد بهترین شرایط برای این عمل است وقتی که رطوبت به زیر ۴۰درصد افت می کند فعالیت میکروب ها کاهش می یابد یا به حالت کمون در می آید اگر رطوبت بیشتر از۶۰درصد شود هوادهی به سختی صورت می گیرد.
آزمایش فشردگی مواد (Squeeze test) یک راه مناسب برای اندازه گیری میزان رطوبت مواد کمپوست شونده می باشد. با فشار دادن کمپوست رطوبت به راحتی از آن خارج می شود. رطوبت یک توده را می توان با افزودن مواد خشک(خاک اره و خاک) و یا زیر و رو کردن در حد اپتیمم نگه داشت.
درجه حرارت
میکروارگانیسم ها وقتی مواد را تجزیه می کنند حرارت از آن متصاعد می شود. یک توده کمپوست با درجه حرارت بین ۳۲ تا ۶۰ درجه عملیات کمپوست کردنش کامل می شود در حرارت بیشتر از ۶۰درجه فعالیت حیاتی و پروسس توده های کمپوست شونده در ماه های تابستان و در مناطق سرد سیر به کندی صورت می گیرد . و در زمستان نیز در همین آب و هوا، آب از آن تبخیر می شود. بعضی از میکروارگانیزم ها درجه حرارت را دوست دارند و عمل تجزیه کردن را به آهستگی صورت می دهند ولی بیشتر میکروارگانیزم های کمپوست کننده، گرما دوستند.

کمپوست کردن بقایای محصولات کشاورزی :
کمپوست کردن بقایای محصولات کشاورزی به وسیله استفاده از یک سیستم بسته و محدود شده یا کانتینر صورت می گیرد. این سیستم محصور می تواند در خانه یا محل های تجاری هم صورت گیرد. بسته به جایی که شما زندگی می کنید با بقایای گیاهی و غذایی روبه رو هستید با مخلوط کردن بقایای محصولات کشاورزی، سبزیجات، غذاها و ; و قراردادن آنها در یک سیستم محصور در لایه های مختلف می توان عمل کمپوست سازی را دنبال کرد و این یک عملیات ساده برای پروژه های کمپوست سازی حتی برای مناطق وسیع است.

بعضی از شهرداری ها بقایای محصولات را با روش بازیافت جمع آوری می کنند و به صورت توده های ردیفی یا ذوزنقه ای و یا بدون شکل در عرض های پنج تا ۸ متر و طول مورد نیاز انباشته و برای هوا دهی هر ماه یک بار توده را زیر و رو می کنند، برای این کار هم از لودر و یا ماشین های سنگین دیگر می توان استفاده کرد. درجه حرارت و رطوبت هر دو هفته یک بار اندازه گیری می شود. در پایان محصول کمپوست به جای دیگر منتقل می شود و برای مصارف پروژه های عمومی و پارک ها مورد استفاده قرار می گیرد. این روش برای حذف هزینه های سنگین انتقال مواد به وسیله ماشین آلات برای آوردن مواد زائد به سایت کمپوست در محل های مختلف قابل اجرا می باشد.
جریان کمپوست سازی مواد زائد شهری یک عمل بسیاری باارزش زیست محیطی است.
ورمی کمپوست
Food wastes vermicomposting and food digestors:
ورمی کمپوست یا کمپوست کردن به وسیله کرم بسیار آسان است و مختص زباله های غذایی است و مناسب برای مردمی که در خانه دارای باغچه می باشد و عمل کمپوست کردن را در این محل انجام می دهند. این عمل با کرم های قرمز (foetida Eisenia) که در درجه حرارت ۷۰-۵۰ درجه فارنهایت قادر به رشد در محیط باز است، در محوطه های باز و حیاط خانه ها انجام می پذیرد. این کرم ها برای رفع احتیاجات غذایی خود از بقایای سبزیجات و مواد غذایی استفاده و با کمپوست با کیفیت آلی تولید می کنند. بهترین محیط رشد شامل ریختن پودر استخوان ، غذا، ماهی و یا روغن های آلی در درون جعبه و قرار دادن کرم در داخل آنها است اگر شرایط فراهم باشد کرم ها چاق شده و سرعت فرایند زیاد می شود و تغییر مواد غذایی به توده ای به نام مدفوع کرم (castings) صورت می گیرد. Castings به عنوان حاصلخیز کننده به گی

اهان گلدانی و باغات اضافه می شود، کرم های قرمز در یک جعبه جا داده می شوند و ممکن است این جعبه کربوهیدرات ریخته شود و روی آن را با کاغذ مرطوب پوشش می دهند، حیاط باید به حد کافی بزرگ باشد تا کرم ها بتوانند در قسمتهای مختلف آن پخش شوند، اندازه کانتینرها و مقدار کرم ها به میزان غذا و مواد آلی زباله که درون هر کانتینر برای تجزیه شدن ریخته می شود بستگی دارد. کرم ها معمولاً طبق میزان غذایی که به آن ها می رسد تولید مثل کرده

و زیاد می شود و یا می میرند. با افزایش ناگهانی مقدار کرم ها شیرابه ای نیز از آنها تولید می شود. کرم ها قادر به ساختن جمعیت های بزرگ هستند کرم ها۴-۶ پوند غذای پخش شده را در هر هفته مصرف کرده، بعد از ۶تا ۴ماه از شروع کار، تمامی داخل جعبه از مدفوع پوشیده دوباره شروع می شود. تجزیه کننده های زباله های غذایی برای کاهش مقدار زائدات غذایی کم که قابل انتقال به سایت کمپوست نیست ایجاد می شود. این واحد شبیه تولید کمپوست به روش

سنتی محصور شده می باشند ولی در هدف متفاوت است.

این سیستم برای کمپوست کردن سبزیجات، بقایای ماهی، چربی ها طراحی شده است. کرم ها مواد را جویده، خرد کرده و رها می کنند تا تشکیل خاکدانه های کوچک بدهند. کرم ها با سایر تجزیه کنندگان که توده های کمپوست خاک شکل درست می کنند تفاوت دارند. هدف آن ها بریدن قطعات کوچک و خوردن است کرم ها داخل خاک، حفره ای ایجاد می کنند که برای خاک بسیار مناسب است زیرا بقایای غذایی به صورت همان castings در داخل حفره ها رها می شود.

جریان کمپوست سازی مواد زائد شهری یک عمل بسیار باارزش زیست محیطی است. گرچه هنوز بقایای برگ و خاشاک درختان و مواد غذایی به صورت قدیمی مصرف می شود. کمپوست کردن یک روش با ارزش برای اجتناب از دور ریزی زباله ها و برگرداندن آنها به چرخه منابع طبیعی و ایجاد خاک با ارزش و اصلاح کننده است.
آشنایی با کرم خاکی
کرم خاکی از آن دسته از موجوداتی است که ما می توانیم به راحتی آن را حتی در باغچه منزلمان پیدا کنیم.
موهای نازک به کرم خاکی کمک می کند که خود را به زمین بچسباند و بوسیله آن توی خاک حرکت

کند و جلو برود.
از نکات جالب در مورد کرم خاکی این است که کرم خاکی پنج جفت قلب دارد.
انواع کرم های خاکی
باید در نظر داشت که انتخاب گونه مناسب کرمهای خاکی بسیار حائز اهمیت است. اشتباه شایعی که وجود دارد این است که اغلب گمان می کنند که تمامی کرمهای خاکی کمابیش به

یک طریق عمل می کنند، باید دانست که تاکنون نزدیک به سه هزار گونه مختلف کرم خاکی شناسایی شده که تمامی آنها به دو طبقه مختلف تقسیم می شوند: کرمهای کوری (کرمهای قرمزرنگ) و کرمهای بعمل آورنده خاک.
همه ما با کرمهای کوری که به رنگ قهوه ای مایل به قرمز بوده و روی سطح زمین می خزند، اشنایی داریم. این کرمها بسیار سریع تکثیر یافته و می توان از آنها به عنوان یک پروتئین غذایی برای تهیه ماکیان و سایر حیوانات اهلی و آبزیان استفاده نمود. کرمهای کوری را اگر از کرمهای خاکی توصیف نماییم، سخت اشتباه کرده ام، زیرا برخلاف اعتماد عموم، کرمهای کوری خاک را به عمل نمی آورند. فرایند عمل آوردن خاک و سنگ تنها توسط گونه هایی از کرمهای خاکی انجام می پذیرد که زمین را حفر نموده و تدریجاً مواد غذایی را برای گیاهان قابل دسترس می سازد. این مطلب که کرمهای خاکی در شرایط دشوار مزرعه به راحتی زنده می مانند اثبات گردیده و این مسئله که محل زندگی آنها در زیر خاک است موجب می گردد که در معرض شکار پرندگان قرار نگیرند.
مطلب دیگری که می توان عنوان نمود این است که به علت تبحر کرمهای خاکی در استفاده از عملکرد باکتریها این کرمها قادر به تجزیه مقاومترین پس مانده ها از قبیل ساقه نیشکر، اشغال، پرها و استخوانها می باشند. بنابراین گونه حفرکننده کرمهای خاکی مناسب ترین انتخاب جهت استفاده در کشاورزی با استفاده از کرم (Culturing Varmy) می باشد.
فرایند خاک
بیشترین اهمیت کرمهای خاکی بدین لحاظ است که فرایند خاک را با فرایند پس مانده ها به

عنوان یک برنامه دو منظوره ارائه می دهد. این پدیده یک مثال بسیار جالب از کار پیچیده طبیعت بوده، بدین ترتیب که عمل تجزیه پس مانده ها که توسط میکروارگانیسم ها برای خاکی که دارای کرم خاکی است در یک زمان به صورت مالچ آماده می گردد. پس مانده های ساده ای نظیر قندها، توسط باکتریهایی که به وسیله کرمهای خاکی پرورش می یابند بصورت مستقیم مصرف می شوند و پس مانده های پیچیده تری همانند سلولز قبل از تغذیه باکتریها توسط آنزیمهایی که به وسیله کرمهای خاکی تولید می شود به ترکیبات ساده تری تجزیه می گردند. کربن غنی شده که در

حقیقت امر این است که راندمان کربنی که بدین طریق به انرژی مفید تبدیل می گردد دوبرابر مقدار انرژی است که توسط موتورهای ساخت دست بشر تولید می شود.
اصلاح خاکهای کشاورزی توسط کرمهای خاکی از طریق افزودن کرم بطور مستقیم به خاک صورت می گیرد و یا با افزودن مدفوع آنها که همان بیوهوموس است صورت می پذیرد. هوموس کرمه

ای خاکی را کمپوست می نامند و آن عبارت است از فضولات کرمهایی که از زباله شهری، کود گاوی، لجن فاضلاب خانگی و یا هر ماده آلی دیگر تغذیه کرده باشند و آنها مواد آلی را به ذرات خیلی ریز خورد کرده و فعالیتهای میکروبی را به سبب افزایش سطح کود بالا می برند. اطراف این مواد به هنگام دفع از بدن کرم غشایی پوشیده می شود که به معدنی شدن و آزادسازی تدریجی مواد غذایی کرمی کمپوست حاصل کمک می کند .
کرمهای خاکی همچنین وضعیت خواص فیزیکی و مکانیکی خاک را بهبود می بخشد و سبب افزایش جذب و استفاده بهتر مواد غذایی توسط گیاه می گردد. کرمهای خاکی همچنین باعث تشکیل خاک دانه و ازدیاد پایداری خاک می شوند. تئوری ساخت خاکدانه ها بدین شرح است که ذرات معدنی در حین عبور از روده کرم خاکی توسط سیمانی از ترشحات مواد آلی به یکدیگر متصل می گردند.
باروری و حاصلخیزی خاک نیز یکی دیگر از کارهای کرم خاکی می باشد این کرمها در نتیجه فعالیت خود باعث تحرک یونها در سطح و عمق پروفیل خاک می گردند به عبارت دیگر هدایت الکتریکی خاک را با این عمل افزایش می دهند. در این مرحله آنها با ترشح مواد شیمیایی می توانند برخی از عناصر غذایی پایه موجود در خاک را از حالت تثبیت خارج نموده و به شکل قابل جذب گ

یاه تبدیل نمایند.
تاثیر دیگر کرمهای خاکی در خواص شیمیایی خاک، تغییر در PH خاک می باشد، گزارشات حاکی است که کرمهای خاکی در یک دامنه وسیعی از PH خاک زندگی می کنند. معمولا PH موادی که از دستگاه گوارش کرم می گذرد به حدود خنثی نزدیک می شود و این موضوع ممکن است در نتیجه ترشحات آهکی بعضی از غدد داخلی و با مجموعه ترشحات روده های کرم باشد و یا به دلیل تولید مقادیر زیادی مواد قلیایی ناشی از آمونیاک موجود در محیط معده آنهاست. ولی در کل آ

 توانند با عبور دادن خاک های آلوده از میان روده خود، این مواد را به تدریج به درون بافت های بدن خود جذب کنند. این موضوع از لحاظ اکولوژی و زنجیره غذایی مهم بوده، زیرا کرمهای خاکی به وسیله بعضی از انواع پرندگان، دوزیستان و پستانداران خورده می شوند و در نهایت غلظت این مواد در بدن مصرف کننده نهایی بیشتر از همه تجمع می یابد. پس باتوجه به این مطالب می توان عنوان نمود که کرمهای خاکی موجودات مناسبی برای شاخص شدن خاک های کشاورزی می باشند زیرا با آنالیز بدن آنها می توان به میزان آلودگی شیمیایی و یا سموم موجود در خاک دست یافت.
تشکیل هوموس
در حالی که قند، پروتئین، نشاسته، سلولز، کتیین و سایر مواد توسط باکتریهایی که به وسیله کرمهای خاکی قابل تجزیه به مواد بی ضرر می باشند، لیگنین ها که مولکول های نسبتاً پیچیده تر و پایدارتری بوده و ساختمان گیاه را می سازند تنها به صورت جزئی توسط باکتریهای خاک به فرم هوموس تغییر داده می شود. هوموس ساختمان خاک را می سازد و قدرت نگهداری و مواد غذایی را توسط خاک افزایش می دهد. یک ذخیره هوموس مناسب جهت تولید یک خاک سطحی از این جهت حائز اهمیت می باشد که می تواند تولیدات گیاهی را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. یک ذخیره هوموس مناسب در یک خاک سطحی با استفاده از حاصلخیزی شیمیایی زیاد آن می تواند بازده محصولات زراعی را در مدت زمان کوتاهی افزایش دهد. بدون هوموس، فرسایش خاک توسط هوا و آب شدید بوده اضافه بر اینکه ساختمان خاک آسیب دیده، زیرا خاک بدون هوموس ، مانع عبور و نفوذ هوا و آب به درون خاک می گردد و در حقیقت مانع گسترش نفوذ ریشه ای گیاهان و توسعه گیاهان در خاک می شود. به طور طبیعی ۲۰۰سال طول می کشد تا ۱۰میلیمتر از لایه سطحی خاک به هوموس تبدیل شود ولی با استفاده صحیح از پس مانده ها و کرمهای خاکی می توان این عمل را طی یک سال انجام داد.
نگهداری آب
یکی از فرآورده های بسیار با ارزش تجزیه پس مانده ها توسط کرمهای خاکی، آب می باشند. که میزان۶۰درصد از وزن پس مانده های آلی را تشکیل می دهد.

مطلب دیگری که می توان ذکر نمود این است که آب به آهستگی پخش شده و توسط کرمهای خاکی به قسمت ریشه گیاه انتقال می یابد و این مسئله موجب می شود که بیشرین بهره وری از این طریق تامین گردد. کرمهای خاکی می توانند بیش از ۱۲۰ میلیمتر باران در ساعت به درون خاک نفوذ دهند (ا طریق حفاری در خاک) اما بدون وجود کرمهای خاکی، خاک بندرت بیش از ۱۰میلیمتر

باران را در ساعت را در خود نگه می دارد از آنجایی که ندرتاً، حداکثر میزان بارندگی از۷۵ میلیمتر در ساعت تجاوز می نماید، در تمام دنیا می توان گفت که این کرمهای خاکی اند که آب زیرزمینی را تامین می کنند و همچنین از سیل که موجب فرسایش شدید خاک می شود جلوگیری می کنند.
بنابراین با حضور کرم خاکی در خاک نیاز به آبیاری به نحو چشمگیری کاهش، می یابد و می توان به عملکرد محصول علیرغم محدودیت آبیاری، مطمئن بود.

تغذیه گیاهی
جدا از آب و هوموس، یک خاک مناسب باید شامل انواع مواد غذایی مورد نیاز گیاه مانند ازت، فسفر و پتاسیم و همچنین عناصر دیگر در نسبت های متعادل باشد، هرچند پس مانده ها نمی توانند تمامی این عناصر مفید را برای تغذیه گیاه تامین نمایند ولی این عناصر در طبیعت به میزان کافی جهت استفاده گیاهان می باشد. ازت را گیاهان از اتمسفر و سایر عناصر دیگر را می توانند پس از تبدیل سنگهای مادری تامین نمایند. البته لازم به یادآوری است که این عناصر را باید نخست به شکلی که قابل جذب توسط گیاهان باشد درآورد در اینجا نیز مجددا کرمهای خاکی به یاری ما می آیند.
دانشمندان کشف نموده اند، باکتریهایی که توسط کرمهای خاکی پرورش می یابند قادراند، ازت را تثبیت و فسفر را قابل دسترس سازند و همچنین قادرند انواع ویتامین ها، آنتی بیوتیک ها و هورمونها و بسیاری چیزهای دیگر را که هنوز برای بشر ناشناخته است تولید نمایند. خاک جای اصلی کرمهای خاکی است، بنابراین او نیز خاک را که همانند خانه اش است به صورت مناسب جهت آن دسته از باکتریهایی که خاک بدان احتیاج دارد نگه می دارد. به علاوه کرمهای خاکی قریب ۶۰۰ میلیون سال است که در خاک زندگی می کنند. در نتیجه در این مدت دریافتند که کدام باکتری برای خاک سودمندتر است. جهت استفاده و به کار گرفتن این باکتریهای مفید خاک، مجبوریم که آنها را به وسیله مواد آلی حاصل از پس مانده تغذیه نماییم.

باکتریهای تثبیت کننده ازت در خاک قادرند، در حدود ۱۰درصد از وزن خشک ازت مورد احتیاجشان را از هوا به دست آورند.
تثبیت ازت براساس حداقل مورد نیاز انجام می شود، با آماده شدن اوره و ضایعات ارگانیک، تثبیت نیتروژن متوقف می گردد و تکثیر باکتریها سرعت می یابد. این مکانیسم در خاک، تثبیت ازت اتمسفریک را به عنوان یک نیاز اساسی گیاهان تضمین می کند. باتوجه به این که ازت اضافی در خاک تثبیت نمی گردد در نتیجه از بروز مسمومیت غذایی و آلوده سازی آبهای زیرزمینی به طور کامل جلوگیری به عمل می آید استفاده از کودهای اوره و یا سایر کودهای آلی اضافی موجب توقف این مکانیسم طبیعی گشته و در نتیجه سبب عدم تعادل غذایی گیاه می شود، به طوری که این

محصولات به طور شدید در معرض حمله آفات قرار می گیرند. در هر صورت کرمهای خاکی عاملی جهت انجام این فرآیند در خاک می باشند. همچنان که سلامت محصولات زراعی مرهون توازن تغذیه گیاهی است، سلامت محصولات کشاورزی نقش بسزایی در ایجاد توازن تغذیه جانوران به عهده دارد و این عامل نقش بسیار مهمی در سلامت موجودات زنده، ایفا می کند.
کمپوست کرمی (ورمی کمپوست):
ورمی به لاتین یعنی کرم و ورمی کمپوست به معنی تولید کمپوست به وسیله کرم هاست. در طبیعت تمامی قطعات مواد آلی به آرامی به وسیله میکروارگانیسم ها تجزیه می شوند و ورمی کمپوست فقط مراحل تجزیه شدن مواد را تسریع می کند و در نهایت یک ماده مقوی برای رشد گیاهان به نام کاستینگ از کرم ها به دست می آید. در این روش می توان به اطمینان در تمامی طول سال کمپوست تهیه کرد. در تابستان در خارج از منزل و در زمستان داخل منزل این عمل امکانپذیر است. مصرف مواد آلی پس مانده ها به وسیله کرم یک روش اکولوژیکی و طبیعی است که مواد آلی پس مانده ها تبدیل به مواد آلی کاستینگ می شود.
دو گونه از کرم های اهلی شده برای کمپوست سازی در سطح تجاری مورد استفاده قرار می گیرند:
Red Wiggler :یا کرم کودی با نام علمیEisensia Foetida
Red Worm :کرم دیگر با نام علمی Lnmbricus Rebellious
بیولوژیک :
کرم Red Wiggler قطعات مواد آلی را با دهانش خورد کرده و آن ها را می بلعد. برای فرو بلعیدن قطعات، به طرف پایین گلوفشار می آورد. کرم ها دندان ندارند ولی با بزاق دهان، روکشی بر روی مواد ایجاد می کند، که مواد را برای بلعیدن نرم و آسان می کند. سپس غذا قورت داده شده و از گلو به چینه دان و از چینه دان به سنگ دان می رود. سنگ های کوچک مواد را می سایند. غذا از روده عبور کرده سپس به معده رسیده و به کاستینگ تبدیل می شود. کرم ها پنج قلب دارند، آنها چشم و گوش ندارند اما فوق العاده به تحرکات و ضربات و ارتعاشات داخل خاک حساس هستند. آنها نسبت به نور گرایش منفی دارند. نور ماورای بنفش خورشید برای کرم فوق العاده مضر است. اگر یک یا چند ساعت در برابر نور حاضر شوند می میرند. کرم ها وقتی تنفس می کنند که اکسیژن از آب یا هوا و از منافذ پوست مرطوب به درون مویرگ ها جذب شود. بنابراین اگر خاک اطراف خشک باشد کرم ها خفه می شوند.
تولید مثل:
سیستم تولید مثل کرم ها مرکب است. کرم از نظر جنسی هرمافرودیت (دو جنسه) است. هر کرم خاصیت نری و ماده ای دارد که می تواند تخم های حاصله از کرم های دیگر را بارور کند. در شرایط معمولی هر اصلاح کننده می تواند طی ۱۰-۷ روز پیله تولید کند. در طول زمان بلوغ، دو کرم به همدیگر می چسبند و هرکدام تخم های دیگری را بارور می کنند.