مقاله بررسی عددی اثرات الاستیسیته شریان بر تنش برشی دیواره و شاخص برش نوسانی در انشعاب کرونر چپ

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی عددی اثرات الاستیسیته شریان بر تنش برشی دیواره و شاخص برش نوسانی در انشعاب کرونر چپ دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی عددی اثرات الاستیسیته شریان بر تنش برشی دیواره و شاخص برش نوسانی در انشعاب کرونر چپ  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی عددی اثرات الاستیسیته شریان بر تنش برشی دیواره و شاخص برش نوسانی در انشعاب کرونر چپ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی عددی اثرات الاستیسیته شریان بر تنش برشی دیواره و شاخص برش نوسانی در انشعاب کرونر چپ :

تعداد صفحات :۲۱

افزایش بیماری‌های قلبی-عروقی سبب شده است که محققان، بیشتر از پیش به بررسی جریان در عروق خونی بپردازند. در این مقاله، اثر الاستیسیته دیواره شریان بر پارامترهای همودینامیکی با در‌نظر گرفتن تعامل خون و دیواره رگ بررسی شد. تنش برشی روی دیواره در زمان‌های متفاوت، تغییر می‌کند و به تنهایی قادر به بیان گرفتگی عروق نمی‌باشد؛ از این‌رو شاخص برش نوسانی، تنش برشی را بدون در‌نظر گرفتن میانگین زمانی بردار تنش برشی بیان می‌کند. در این مطالعه، یک مدل سه‌بعدی از دوشاخه شدن کرونر چپ همراه با چهار مدل دیواره، در‌نظر‌گرفته شد. نتایج در یک جریان ضربانی از سیال غیرنیوتنی به روش کوپلینگ دو‌طرفه و با استفاده از روش اویلر-لاگرانژی اختیاری محاسبه شد. مشاهدات حاکی از کاهش ۱۳ درصدی پروفیل‌های سرعت در محل دو‌شاخه شدن است، که در مدل‌ هایپرالاستیک به بیشترین میزان اختلاف می‌رسد. همچنین با افزایش سفتی در دیواره، پروفیل‌های سرعت و نوسانات تنش برشی روی دیواره افزایش یافت. تنش برشی متوسط در مدل صلب، اختلاف ۲۸ درصدی را در مقایسه با مدل‌ هایپرالاستیک نشان داد. مقایسه این نتایج با اطلاعات بالینی نشان داد که مناطقی با تنش برشی متوسط ۱.۱۰ Pa و کمتر از آن، در حضور شاخص برش نوسانی بیشتر از ۰.۳، می‌تواند از مناطق پر‌خطر در تشکیل پلاک‌های آترواسکلروز، به‌ویژه در ناحیه خلفی بعد از انشعاب، باشد؛ در حالی‌که در مدل هایپرالاستیک نسبت به دیگر مدل‌ها، نتایج بهتری مشاهده شد.