مقاله ارزیابی روند بازیابی خاک و استقرار تجدید حیات طبیعی در مسیر چوبکشی پس از گذشت ۲۰ سال از اجرای چوبکشی زمینی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله ارزیابی روند بازیابی خاک و استقرار تجدید حیات طبیعی در مسیر چوبکشی پس از گذشت ۲۰ سال از اجرای چوبکشی زمینی دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارزیابی روند بازیابی خاک و استقرار تجدید حیات طبیعی در مسیر چوبکشی پس از گذشت ۲۰ سال از اجرای چوبکشی زمینی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارزیابی روند بازیابی خاک و استقرار تجدید حیات طبیعی در مسیر چوبکشی پس از گذشت ۲۰ سال از اجرای چوبکشی زمینی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارزیابی روند بازیابی خاک و استقرار تجدید حیات طبیعی در مسیر چوبکشی پس از گذشت ۲۰ سال از اجرای چوبکشی زمینی :

تعداد صفحات :۲۴

عملیات چوبکشی زمینی به‌عنوان مهم‌ترین عامل آسیب زدن به توده سرپا و خاک عرصه جنگلی شناخته شده است. مطالعه حاضر به بررسی کوبیدگی خاک و تجدیدحیات استقراریافته در یک مسیر چوبکشی که حدود ۲۰ سال پیش، عملیات چوبکشی زمینی در آن متوقف شده بود می‌پردازد. بدین منظور پس از مطالعات صحرایی، یک مسیر چوبکشی رهاشده به طول یک کیلومتر در جنگل‌های حوزه نکا ظالمرود انتخاب شد. برای بررسی روند تغییرات وزن مخصوص ظاهری در طول مسیر چوبکشی، بر اساس فاصله از دپو، سه طبقه ترافیک (کم، متوسط و شدید) و در هر طبقه ترافیک دو طبقه شیب (۰ تا ۲۰ و بیشتر از ۲۰ درصد) جدا شد. سپس در هر تیمار پنج قطعه نمونه با ابعاد ۱۰×4 متر مستقر و سه قطعه نمونه به‌طور تصادفی برای برداشت نمونه‌های خاک انتخاب شد. تأثیر کوبیدگی خاک بر تجدیدحیات استقرار یافته، در داخل قطعات نمونه که نمونه‌های خاک در آن برداشت شد، بررسی شد و تمام نهال‌های موجود در آن شمارش شد. نتایج نشان داد که در مسیرهای پر ترافیک با شیب طولی بیشتر از ۲۰ درصد، وزن مخصوص ظاهری در مقایسه با ناحیه شاهد به‌طور معنی‌داری کاهش پیدا نکرده،. به‌طوری‌که این عامل در شیب زیر ۲۰ و بالای ۲۰ درصد در سه طبقه ترافیک کم، متوسط و شدید به‌ترتیب ۱۲/۶، ۸۳/۴۱ و ۳۸/۴۰ درصد و ۷۵/۳۷، ۳۴/۱۷ و ۹۰/۴۵ درصد هنوز باقی مانده بود. این مطالعه نشان داد که گونه راش مقاوم‌ترین، و گونه‌های افرا و توسکا حساس‌ترین گونه‌ها در برابر کوبیدگی در تردد شدید پس از گذشت ۲۰ سال هستند. به‌منظور کاهش آثار کوبیدگی در جنگل، دائمی نمودن مسیرهای چوبکشی و پرهیز از ترددهای نابجا در عرصه‌های جنگلی به‌ویژه در شیب‌های بیشتر از ۲۰ درصد توصیه می‌شود.