مقاله تاثیر ایجاد تغییرات اپیژنتیکی با کوچک مولکولها بر بیشبیان ژن بهروش لنتیویروسی در سلولهای بنیادی جنینی
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقاله تاثیر ایجاد تغییرات اپیژنتیکی با کوچک مولکولها بر بیشبیان ژن بهروش لنتیویروسی در سلولهای بنیادی جنینی دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله تاثیر ایجاد تغییرات اپیژنتیکی با کوچک مولکولها بر بیشبیان ژن بهروش لنتیویروسی در سلولهای بنیادی جنینی کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تاثیر ایجاد تغییرات اپیژنتیکی با کوچک مولکولها بر بیشبیان ژن بهروش لنتیویروسی در سلولهای بنیادی جنینی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله تاثیر ایجاد تغییرات اپیژنتیکی با کوچک مولکولها بر بیشبیان ژن بهروش لنتیویروسی در سلولهای بنیادی جنینی :
تعداد صفحات :۱۸
هدف: در این مطالعه کارایی روش انتقال ژن به روش لنتیویروسی و بیشبیان ژن با پروموتر سایتومگالوویروس (CMV) بررسی و تاثیر کوچکمولکول (small molecules) های مهارکننده مسیرهای اپیژنتیکی بر بیشبیان ژن ارزیابی شدهاست. مواد و روشها: سلولهای ES موشی با مقادیر مختلف لنتیویروس بیان کننده پروتئین فلورسنت سبز (green fluorescent protein; GFP) تراریخت شده و درصد سلولهای بیانکننده GFP با روش فلوسایتومتری اندازهگیری شد. ماندگاری بیان GFP در مدت هشت روز بررسی گردید. بهکمک لنتیویروس بیانکننده ژن فاکتور رونویسی پانکراسی و دئودنومی ۱ (Pdx1)، تاثیر تیمار کوچکمولکولهای ۵-آزاسایتادین (۵-AZA)، DZNep و BIX01294 بر سیستم بیانی ارزیابی شد. نتایج: انتقال لنتیویروسی ژن به سلولهای ES با استفاده از ضریب آلودهسازی (Multiplicity of infection; MOI) 10 و ۲۰ موجب تراریخت شدن بیش از ۹۰ درصد این سلولها شد. با اینحال، بیان ژن انتقالیافته در طول هشت روز کاهش چشمگیر داشت. کوچکمولکول ۵-AZA در محیط کشت تسهیلکننده تمایز (permissive)، بیان ژن از سیستم لنتیویروسی را ۵/۲ برابر افزایش داد. همچنین DZNep در محیطهای پر توانی (pluripotency) و تسهیلکننده تمایز موجب افزایش بهترتیب ۵/۲۶ و ۹/۵ برابری بیان ژن شد. بیان ژن Pdx1 داخلی خود سلول نیز در تیمار با DZNep افزایش یافت. نتیجهگیری: انتقال لنتیویروسی ژن با MOI بیش از ۱۰، روشی کارآمد برای انتقال ژن به سلولهای ES موشی است، اما این روش بههمراه استفاده از پروموتر CMV موجب خاموش شدن بیان ژن در درازمدت میشود. تیمار با DZNep موجب فعال شدن این سیستم بیانی میشود. اما میتواند با تاثیراتی بر بیان سایر ژنهای سلول نیز همراه باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.