مقاله پیشینه درمانگری در سنّت هند و اروپایی، ژرمنی و ایرانی بر اساس شواهد زبان شناختی و اساطیری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله پیشینه درمانگری در سنّت هند و اروپایی، ژرمنی و ایرانی بر اساس شواهد زبان شناختی و اساطیری دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله پیشینه درمانگری در سنّت هند و اروپایی، ژرمنی و ایرانی بر اساس شواهد زبان شناختی و اساطیری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله پیشینه درمانگری در سنّت هند و اروپایی، ژرمنی و ایرانی بر اساس شواهد زبان شناختی و اساطیری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله پیشینه درمانگری در سنّت هند و اروپایی، ژرمنی و ایرانی بر اساس شواهد زبان شناختی و اساطیری :

تعداد صفحات :۲۱

این مقاله به بررسی تاریخچه درمانگری در طب هند و اروپایی، ژرمنی و ایرانی بر اساس شواهد زبان‌شناختی و اساطیری می‌پردازد. آدالبرت کوهن دانشمند آلمانی درباره طب سنتی ژرمنی و بر اساس کتاب مرزه‌برگ ژرمنی و مقایسه آن با هندی ودایی (آتهاروودا) درباره به‌کارگیری طلسم برای مداوای بسیاری از بیماریها مقاله مفصلی عرضه کرد. او بیشتر بیماریهای مداوا شده با طلسم و جادو را بیماریهای حیوانات می‌دانست. ضمناً پی برد که آنها تعداد بیماریها را به صورت ارقامی با یکان و دهگان یکسان می‌شماردند؛ مثلاً ۵۵، ۷۷، ۹۹ و … همچنین علت بیماریها را حلول روح شر در بدن شخص بیمار می‌پنداشتند. سه دانشمند درباره طب هند و اروپایی مقاله نوشته‌اند: بنونیست، یان پوول و دومزیل.
طبق نظریه بنونیست بر اساس شواهد زبان‌شناختی در دورانی بسیار قدیم هند و اروپاییان دارای مهارتهایی برای درمان بیماریها بودند و این سنت درمانگری برای شخصِ درمانگر، توانایی به همراه می‌آورد. پوول اعتقاد دارد طب هند و اروپایی بیشتر یک پدیده اجتماعی، دینی و اسطوره‌ای بوده تا یک واقعه علمی و برای بازسازی آن دوران از اساطیر ودایی بهره می‌جوید. رساله دومزیل بر اساس خویشکاریهای سه‌گانه سنت هند و اروپایی است. درباره طب در ایران باستان در ادبیات پهلوی و سنت فلسفی – اخلاقی ایرانی به طور مشروح صحبت شده است. در ایران باستان، سلامت در نتیجه اعتدال امزاج چهارگانه در بدن و بیماری بر اثر به هم خوردن این اعتدال به وجود می‌آید. در اوستا سه نوع راه درمان عرضه شده است: ۱- با کارد ، ۲- با گیاهان دارویی و ۳- با کلام جادویی (مانتره).
در زادسپرم و بندهشن نیز به طور مفصل درباره سلامت مزدیسنان و چگونگی تأیید پزشک برای درمانگری بحث شده است. همچنین آناتومی بدن در این آثار تشریح می‌شود.