مقایسه کلینیکی دو روش Semilunar Coronally Positional Flap و Subepithelial Connective Tissue Graft در پوشش سطح عریان ریشه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه کلینیکی دو روش Semilunar Coronally Positional Flap و Subepithelial Connective Tissue Graft در پوشش سطح عریان ریشه دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه کلینیکی دو روش Semilunar Coronally Positional Flap و Subepithelial Connective Tissue Graft در پوشش سطح عریان ریشه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه کلینیکی دو روش Semilunar Coronally Positional Flap و Subepithelial Connective Tissue Graft در پوشش سطح عریان ریشه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه کلینیکی دو روش Semilunar Coronally Positional Flap و Subepithelial Connective Tissue Graft در پوشش سطح عریان ریشه :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دندانپزشکی (دانشگاه علوم پزشکی تهران)

تعداد صفحات :۱۲

زمینه و هدف: تا به امروز از روش های جراحی متعددی جهت پوشش سطح ریشه های عریان استفاده گردیده است. در این خصوص روش Subepithelial Connective Tissue Graft (SCTG) به عنوان روشی موثر شناخته شده است. از میان جراحی های موکوژنژیوال Semilunar Coronally Positioned Flap (SCPF) تکنیکی ساده جهت پوشش سطح ریشه بوده که در آن نیازی به جراحی دوم جهت برداشتن بافت از کام بیمار نمی باشد. هدف این مطالعه، مقایسه نتایج این دو روش در پوشش سطح ریشه است.روش بررسی: مطالعه بر روی ۴۰ تحلیل لثه باکالی کلاس (۲mm) Miller I انجام گرفت. نمونه ها به طور تصادفی در دو گروه SCTG،SCPF قرار گرفتند. ارتفاع تحلیل (RH)، عرض تحلیل (RW)، عرض بافت کراتینیزه (WKT)، عمق پروبینگ (PD)، حد چسبندگی کلینیکی (CAL)، در ابتدای مطالعه و ۱، ۳ و ۶ ماه پس از جراحی اندازه گیری شدند. اطلاعات حاصله از مطالعه با استفاده از آنالیز آماری “Independent t-test” و “Repeated measure ANOVA” بررسی و مقایسه شدند.یافته ها: متوسط پوشش ریشه در SCPF و SCTG به ترتیب %۸۸ و %۷۱ بود، پوشش ریشه به ترتیب %۵۵ و %۴۵ موارد به صورت کامل بود. هیچگونه تفاوت آماری آشکاری بین دو گروه از نظر میزان WKT, CAL, PD, RW وجود نداشت (به استثنا WKT که در ماه سوم پس از جراحی در گروه SCPF اندکی بیشتر بود). کاهش RH به طور آشکاری از ماه دوم تا انتهای مطالعه در گروه SCPF مشاهده گردید که در ارتباط با میزان پوشش بیشتر در این گروه می باشد.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، با توجه به اینکه روش SCPF تکنیکی ساده بوده و در عین حال زیبایی پس از درمان، از نظر بیماران مطلوب می باشد، تجربه درد و ناراحتی از سوی بیمار کمتر است و از موفقیتی بالا برخوردار است در صورتی که لثه از ضخامت کافی برخوردار بوده و عرض لثه کراتینیزه در آن کافی باشد، می تواند به عنوان جایگزین روش SCTG در درمان ضایعات Miller class I به کار رود.

کلید واژه: پیوند بافت همبند تحت اپی تلیالی، تحلیل لثه، پوشش ریشه