مطالعه آثار آنتی اکسیدانتی اوژنول در کاهش سمیت اسید رتینوییک در موش سفید

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مطالعه آثار آنتی اکسیدانتی اوژنول در کاهش سمیت اسید رتینوییک در موش سفید دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مطالعه آثار آنتی اکسیدانتی اوژنول در کاهش سمیت اسید رتینوییک در موش سفید  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مطالعه آثار آنتی اکسیدانتی اوژنول در کاهش سمیت اسید رتینوییک در موش سفید،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مطالعه آثار آنتی اکسیدانتی اوژنول در کاهش سمیت اسید رتینوییک در موش سفید :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : یاخته

تعداد صفحات :۶

هدف: بررسی آثار آنتی اکسیدانتی اوژنول در کاهش تاثیرات سیتوتوکسیک اسید رتینوئیک (RA: Retionic Acid) در موش سفیدمواد و روشها: در این مطالعه موشهای نر نژاد Albino-NMRI با سن شش هفته و وزن ۲۶±۲ گرم را در پنج گروه شاهد، حلال (روغن زیتون)، اسید رتینوئیک، اوژنول و اسید رتینوئیک + اوژنول تقسیم بندی شد. با استفاده از نتایج آزمایشهای مقدماتی از اسید رتینوئیک به میزان ۳۰ میلی گرم و اوژنول به مقدار ۱۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به مدت ۸ روز به صورت داخل معدی استفاده شد. پس از تشریح و خون گیری برای سنجشهای بیوشیمیایی میزان کلسترول، تری گلیسیرید و آنزیمهای آلکالین فسفاتاز (ALP: Alkalin Phosphatase) و لاکتات دهیدروژناز (LDH: Lactat Dehidrogenas) از کیتهای آزمایشگاهی و دستگاه اسپکتروفتومتر استفاده و نیز برای تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات به دست آمده از روش آنالیز واریانس یک طرفه و Tukey’s test استفاده شد.یافته ها: اسید رتینوئیک باعث افزایش کلسترول و تری گلیسیرید به ترتیب به میزان (P<0.001) 23.3 و ۱۳.۴ درصد (P<0.01) و فعالیت آنزیمهای لاکتات دهیدروژناز و آلکالین فسفاتاز موجود در پلاسما به ترتیب به میزان ۲۵.۸ و ۴۲.۴ درصد (P<0.001) نسبت به گروه حلال (شاهد) شد. خوراندن اوژنول توانست میزان کلسترول و تری گلیسیرید را به ترتیب به میزان (P<0.001) 15.9 و ۱۲.۳ درصد (P<0.01) و میزان فعالیت آنزیمها LDH و ALP را نسبت به گروه تیمار با RA به ترتیب به میزن ۱۳.۷ درصد (P<0.01) و ۱۶.۴ (P<0.05) کاهش دهد.نتیجه گیری: اوژنول به عنوان یک آنتی اکسیدانت قادر است آثار سمی RA را کاهش دهد؛ در نتیجه می توان پیشنهاد نمود که همزمان با مصرف اسید رتینوئیک از اوژنول نیز استفاده شود.

کلید واژه: اسید رتینوئیک، اوژنول، سیتوتوکسیک، آنتی اکسیدانت