بررسی طاوس آبی هندی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی طاوس آبی هندی دارای ۴۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی طاوس آبی هندی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز بررسی طاوس آبی هندی۲ ارائه میگردد

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی طاوس آبی هندی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی طاوس آبی هندی :

بررسی طاوس آبی هندی

طاووس آبی هندی

طاووس من با یک نر مشکلی درشت اندام با ۳ مرغ آبی هندی، یک جوجه نر سفید و یک مرغ در سال ۱۹۶۳، طاووس بدلیل افسانه‌ای بودن و تقدس بیش از اندازه‌ای که در آداب و سنن هندی داشت، به عنوان« پرنده ملی هند» اعلام شد. (آیا این مسئله، طاووس را متمایزترین نژاد پرندگان می‌کند؟ طاووس ماده چطور؟). توانایی طاووس ماده، در تخم‌گذاری، ۳ تا ۱۲ تخم است، با این وجود ۴ تا ۶ تخم، متوسط تخم‌گذاری است. معمولاً، طاووس ماده دو روز روی تخم‌ها به طور جداگانه می خوابد. تخم‌های طاووس پس از ۲۸ روز شکسته می‌شود و جوجه سر از آن بیرون می‌آورد. جوجه‌ها به عنوان Peachicks (جوجه طاووس) نام‌گذاری می‌شود. جهت اطلاعات بیشتر راجع به
Raising Chicks, Peachicks را ببینید. جهت آگاهی راجع به ایده‌هایی در مورد سازگاری اقلیمی طاووس‌های نر و ماده به بخش Acclimating Guineos مراجعه کنید.

جهت پرورش طاووسیان شما باید حداقل ۴۰۰ فوت مربع (۳۷ مترمربع) فضا داشته باشید. مرغ‌های بزرگتر، بهترند. سقف حداقل باید ۲/۶۱ فوت ارتفاع داشته باشد با نشستگاهی، حداقل ۴۰ اینچ زیرزمین. طاووس تا سه سالگی پرهای بلندشان را گسترده نمی‌کنند و سپس سال به سال پرهایشان می‌ریزد. در نیویورک آنها در اواخر جولای یا اوایل آگوست به پرریزی می‌کنند و تا سپتامبر آنرا به پایان می‌رسانند. این پرها دم واقعی طاووس نیستند خود این دسته دم، شامل ۱۵۰-۱۰۰ پوشش دم است که با ۲۰ Rectric (شاهپر) ساپورت می‌شوند.

بدن طاووسیان

طاووسیان کم سن و جوان‌، دارای جثه‌های یکسان نیستند. اگر شما گروهی از طاووسیان هم سن داشته باشید، پس از چند ماه، معمولاً نرها دارای پاهای بلندتری خواهند بود. نکته دیگر، رنگ تازه از تخم بیرون آمدگان است. این رنگ از همان اول، مشخص و نمایان است در زیر، چند تصویر از پرهای اولیه طاووسیان نر و ماده آمده است.

دسته‌بندی علمی طاووسیان.

شاخه: Chorlata

زیرشاخه: مهره‌داران.

دسته: پرندگان

گونه: Galliforms

خانواده: Phasianina (قرقاولیان)

زیرخانواده: Phasianinae (قرقاول)

سرده: Pavo (طاووس رنگین‌کمانی)

گونه‌های: Pavo Cristatus (آبیها) و Pavo Muticus (سبزها)

زیرمجموعه‌ها برای p. m. spicifer, p.m. muticus: p.muticus و p.m. imperator

سرده دیگری برای طاووسیان کنگو وجود دارد (Afropavo). گونه تک شناخته شده، Afropavo Congenisis می‌باشد. در حال حاضر، اطلاعات کمی راجع به طاووسیان کنگویی در دسترس و شناخته شده است که اولین بار در سال ۱۹۳۶ به ثبت رسید.

نژاد طاووسیان، متعلق به هند، برمه، جاوا، سیلون، شبه‌جزیره مالایا، و کنگو می‌باشد. طاووسیان از خانواده قرقاول است. تفاوت عمده میان طاووس و قرقاول، در بال و پرهاست. طاووسیان، پرندگان بسیار پرتوان و پرطاقتی هستند و با مراقبت کافی، بین چهل تا پنجاه سال عمر می‌کنند. واژه “Peafowl” (طاووسیان) برمی‌گردد به نام این گونه پرنده. نر آن، “Peacock” و ماده آن، “Peahen” نام دارد. نوزادان زیر یکسال، “Peachicks” نام دارند.

طاووسیان در رنگهای بسیار گوناگونی، شامل آبی، سبز، سفید، قهوه‌ای روشن، و بنفش هستند. این رنگها و بسیاری از رنگهیای دیگر که ذکر نشدند زائیده فکری بشر در تمام جهان است. طاووس هندی آبی و طاووس سبز، متداول‌ترین رنگهای طاووسیان یافته شده در جهان هستند. طاووسیان هندی آبی تاکنون متداول‌ترین طاووس در به دام افتادن هستند و همان دسته از طاووسیهانی هستند که مردم با بازدید از باغ‌وحش‌ها و پارکها، با آنها آشنا هستند.

جفتگیری

معمولاً طاووسیان در سن ۲ سالگی، جفتگیری می‌کنند. گاهی طاووس‌های ماده یکساله هم روی تخم‌های بارور می‌خوابند. آنها در اواخر تابستان، پس از رسیدن به سن یک‌سالگی تخم‌گذاری می‌کنند. بهترین شانس برای یک مرغ یکساله، جهت تخم‌گذاری کردن زمانی است که در همان مرغدانی که طاووس بالغ نر است، باشد. یک طاووس نر بالغ، طاووس نری است که حداقل ۳ ساله است. یک طاووس نر، تا زمانی که ۳ ساله نشود، کاملاً بالغ نشده است. دنباله دم، دراز خواهد شد و طی ۲ تا ۳ سال، پرتر می‌شود. پس از اینکه طاووس پنج یا شش ساله می‌شود، طول دم ثابت می‌ماند و تا زمانیکه پرنده سالم باشد کیفیت آن همچنان تا آخر عمر ثابت باقی می‌ماند. دنباله دم در چرخه جفتگیری طاووس نر بسیاری مهم است. طاووس نر، در اواخر تابستان خواهد ریخت و این، زمانی است که فصل جفت‌گیری خواهد رسید. یک طاووس نر ۲ ساله که دارای یک دم ۱ تا ۲ فوتی است در این سن، برای جفت‌گیری مناسب‌تر از یک طاووس نر ۲ ساله که هیچ دنباله دمی ندارد، می‌باشد. یک طاووس نر بالغ، در شرایط اولیه، می‌تواند با پنج طاووس ماده جفت‌گیری کند. زایایی و لقاح‌پذیری برای هر طاووس نر، باید دقیقتاً سنجیده شود تا مشخص شود که هر طاووس نر با چند طاووس ماده می‌تواند جفت‌گیری موفقیت‌آمیز داشته باشد. هنگام انتخاب طاووسیان به منظور جفت‌گیری باید طاووس‌های نر و ماده بی‌نسبیت با هم (از یک خانواده نباشند)، انتخاب شوند. جفتگیری نسبی می‌تواند منجر به مشکلاتی برای تخم‌ها و جوجه‌ها شود. مهم نیست که طاووس با چه سنی جهت جفتگیری، انتخاب یا خریداری می‌شود، مهم این است که پرنده‌ها سالم باشند. یک پرنده سالم، دارای پرهای با کیفیت، پاها و سرپنجه‌های مستقیم و چشمان شفاف و پر فعالیت است. طاووس‌های ماده، در آوریل، مورد لحاق قرار می‌گیرند و در هر روز یک تخم می‌گذارد تا اینکه یکدسته هفت تا ده تخمی بدست می‌آید. تخم‌ها، قهوه‌ای روشن هستند و از لحاظ اندازه‌، مانند تخم‌های بوقلمون است. اگر تخم‌ها جهت جوجه‌کشی از آشیانه جمع‌آوری شوند، یک طاووس ماده قادر است روی ۳۰ تخم هم بخوابد. طاووس‌های ماده‌ای که آزادانه در زمین کشاورزی و اطراف مزارع، آزادانه پرسه می‌زنند، آشیانه‌های خود را در غلف‌های بلند، اطراف درختچه‌ها و پای بوته‌ها پنهان می‌کنند. آشیانه، حفره‌ای است که روی زمین گسترده می‌شود و با علف مشخص و سجاف می‌شود. آشیانه‌ها در چنین مکان‌هایی، در بسیاری از مواقع توسط صاریخ (اپاسم)، راکون‌ها، و راسوها از بین می‌رود که این حیوانات تخم‌ها را می‌خورند. طاووس‌های ماده‌ای که در این آشیانه‌ها می‌نشینند، نسبت به حمله کایوتها، روباهها، و سگهای ولگرد که طاووس‌های ماده را می‌کشند، حساس هستند. طاووس‌های ماده‌ای که در مرغدانی‌های گروهی نگهداری می‌شوند، جهت جای آشیانه، از لاستیکها و تایرهای قدیمی، جعبه‌های چوبی، و بشکه‌های خالی استفاده می‌کنند. این بخش‌ها باید با علوفه خشک یا کاه پر شوند تا آشیانه را مهیا سازند.

جوجه‌کشی

طاووسیان هندی آبی

نام های دیگر: طاووسیان هندی، طاووسیان آبی، طاووسیان آزاد

گونه ها: تک نوع، اما جهش های زیادی موجود است.

طبقه بندی: پاکستان، هند و سری لانکا. بسیاری از آنها در سرتاسر دنیا زندگی می‌کنند.

زیست گاهها: متفاوت است: جنگل ها، زمین های کشاوری و نزدیک روستاها.

توضیح: نرها بزرگ هستند با یک دم دراز که برای جفتگیری استفاده می‎شود. قابل تشخیص از طاووس بی نوک، چون دارای سینه و گردن آبی است. پوست صورت سفید است و دم به صورت بادبزن است. نرهای بلوغ نیافته دارای بال و پرهای مختلفی هستند اما دارای دم بادبزن مانند و بخش های بالایی بدن، آبی هستند در سال دوم، نرها، یک دم کوچکتری دارند. در سال سوم، دارای بال و پر کامل شده و به بلوغ جهت جفتگیری می رسند. ممکن است دم، تا ۲ یا ۳ سال دیگر هم به رشد خود ادامه دهد. نرها در پایان هر تابستان پرریزی داشته و همه پرهایشان می ریزد.

توضیح: ماده ها: در مقایسه با نرها، بی رنگ ترند، پوست صورت مانند طاووسان نر است اما دم، قهوه ای است. گردن و گلو سفید، سینه و پشت گردن سبز، و باقی بدن خاکستری- قهوه ای روشن است.

جایگاه در حیات وحش: بسیار متداول در بیشتر محیطهای طبیعی.

اطلاعات دیگر

رژیم غذایی: هنگامی که آزاد است، هرچه در اطراف بیابد می خورد. باید یک رژیم غذایی مناسب برای آنها استفاده شود. پرندگانی که در پرنده خانه ها زندگی می‌کنند باید سبزی و غذای خوب مصرف کنند.

فصل جفتگیری

بسته به منطقه متفاوت است. در Missouri در اوایل مارس شروع می‎شود. تخم گذاری با شروع دم ریزی نرها آغاز می‎شود اما استثنائاتی هم وجود دارد.

سن جفتگیری: نرها تا سه سالگی بالغ نیستند اما در سال دوم اغلب نرها اقدام به جفتگیری می‌کنند. من شنیده ام که ماده ها در سال اول تخم گذاری می‌کنند اما متوسط آن، ۲ سال است.

دوره سر از تخم بیرون آوردن: ۲۸ روز

مکان زندگی: طاووسیان آبی، پرندگان پرطاقتی هستند اغلب در جای بار نگهداری می‎شوند تا بتوانند در مقیاس باز پر بزنند. سایز بزرگ و اندازه مکان اهمیت دارد. سقف و پناهگاههای در زمستان نیاز است. اما باید مراقب بود که تمام محافظه کاریها صورت گرفته است.