مقاله بیماری زوال عقل


در حال بارگذاری
23 اکتبر 2022
فایل ورد و پاورپوینت
2120
2 بازدید
۵۹,۷۰۰ تومان
خرید

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بیماری زوال عقل دارای ۲۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بیماری زوال عقل  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بیماری زوال عقل،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد


بخشی از متن مقاله بیماری زوال عقل :

مقدمه
توجه به بهداشت روانی سالمندان یکی از اولویتهای سازمان جهانی بهداشت و کشورهای عضو در منطقه مدیترانه شرقی است. دمانس و آلزایمر نیز در بیشتر برنامه های بهداشت روانی کشوهای عضو مورد برنامه ریزی و بحث قرار گرفته است و ضرورت دارد که در برنامه کشوری بهداشت در ایران نیز گنجانده شود.توجه به دمانس و آلزایمر در یک برنامه کشوری (ملی) بهداشت روانی توجه به ابعاد فراوان و مختلفی را می طلبد. پیشگیری اولیه از آن درمان سریع و به موقع و کم عارضه آن، توانبخشی سالمندان ناتوان و معلول، بهبود بخشیدن به زندگی مبتلایان، ارتقاء سطح زندگی آنان و خانوادها و حمایت از حقوق اجتماعی آنان و خانواده ها و مراقبین آنها، بدون شک آموزش عمومی خانواده ها و جامعه و تدارک مرکز مشاوره، و مددکاری سالمندان در اولویت اول برنامه خواهد بود. تا آن زمان که توجهی به این موضوع از کشور صورت گیرد، این کتاب راهنمایی ساده، کوچک، کاربردی و مفیدی است که به همه خانواده های دارای فرد سالمند، برنامه ریزان، پزشکان، پرستاران و روانشناسان توصیه می گردد.

دمانس:
بیماری زوال پیری Tاطلاعاتی برای خانواده هاT زوال عقل (دمانس) چیست؟
زوال عقل یا دمانس نام گروهی از بیماری هاست، که روی کارکردهای طبیعی مغز اثر می گذارند و معمولاً موجب اختلال در حافظه، توانایی تفکر و استدلال می گردد. افراد مبتلا به این بیماری گاهی موقعیت زمانی و مکانی خود را تشخیص نمی دهند. به نحوی که اینگونه بیماران ممکن است ندانند، که چه ساعتی از روز است، یا این که در کجا هستند.دمانس می تواند شخصیت و خلق و خوی فرد را تغییر دهد و موجب شود، که رفتارهای عجیب و غریبی از بیمار سرزند. این بیماری اغلب در دوره سالمندی پیش می آید. اما گاهی هم فرد هنوز به سن پیری نرسیده، به این بیماری مبتلا می گردد. حدود ۵ درصد اشخاصی که سن آنان از ۶۵ سال بیشتر است و ۲۰ درصد اشخاصی که سن آنان از ۸۵ سال بیشتر است به درجات مختلف از این بیماری رنج می برند. در بیشتر انواع این بیماری شرایط بیمار پس از چند سال رو به وخامت می گذارد و دیگر نمی توان وضع بیمار را به حال اول برگردانید. بهر حال از آنجا که این بیماری به میزان محدودی قابل درمان می باشد لازم است با مشاهده اولین علائم بیماری با یک پزشک متخصص مشورت گردد.

بیماری «آلزایمر» شایع ترین نوع دمانس است. در این بیماری تعداد زیادی از سلول های مغز می میرند. این امر منجر به تغییراتی در ساختار طبیعی و pathways مغز می شود. این تغییرات را در معاینه پس از مرگ افراد مبتلا می توان زیر میکروسکوپ مشاهده کرد.این بیماری دارای شروع تدریجی می باشد و معمولاً در طی چند سال به تدریج پیشرفت می کند. علت بیماری «آلزایمر» هنوز ناشناخته است. تنها در موارد معدودی بطور ارثی ظاهر می شود. معمولا اگر در زمان آغاز بیماری، سن بیمار هنوز به ۶۰ سال نرسیده باشد، احتمال ارثی بودن بیماری بیشتر است. تحقیقات زیادی بر روی علت این بیماری و اینکه آیا فلز آلومینیوم یا عامل عفونی موجب بروز بیماری «آلزایمر» می شود انجام گرفته ولی هنوز نتایج دقیقی برای تعیین علت این بیماری بدست نیامده است.

یک نوع شایع دیگر مانس «مولتی انفارکت» (انفارکتوس متعدد) نامیده می شود. زیرا بر اثر یک سلسله سکته های مغزی خفیف (که آنفارکت نیز نامیده می شود) به وجود می‌آید. هر سکته خفیف موجب از بین رفتن یک بخش کوچکی از مغز می گردد. این امر یا بعلت بسته شدن رگ خونی و قطع جریان خون به آن ناحیه است و یا بدلیل پارگی یک رگ خونی کوچک می باشد که به نواحی اطراف خود در مغز آسیب می رساند.این بیماری در اشخاصی که سابقه سکته مغزی، بیماری قلبی و بیماری قند (دیابت) دارند. بیشتر مشاهده می شود. دوره این بیماری در طی سالهای مختلف ابتلا تغییر می کند. ممکن است در پی دوره های وخامت بیماری، بهبودهای نسبی نیز حاصل شود. اشخاص از این لحاظ با هم بسیار متفاوت هستند به طوری که امکان دارد این بیمار ی در افرادی با دوره های طولانی و بدون هیچ تغییر قابل توجهی وجود داشته باشد. در عین حال ممکن است هر دو نوع دمانس با هم در یک شخص بروز کنند.

شاید توجه به این مطلب حائز اهمیت باشد که دمانس بر اثر استفاده بیش یا کمتر از حد از مغز یا صرفاً بدلیل کهولت رخ نمی دهد. بلکه افراد در هر شغل و سابقه ای و زمینه ای ممکن است به آن مبتلا شوند. مدرکی وجود ندارد، که ارتباط این بیماری را با فشارها و تنش هایی نظیر عوض کردن خانه یا داغدیدگی نشان دهد. با این وجود گاهی مشاهده می شود که نشانه های بیماری بعد از یک واقعه پرفشار و تنش زای زندگی ظاهر می گردد. زیرا چنین افرادی ممکن است بر اثر این گونه تغییرات در زندگی روزانه دچار گیجی و پریشانی شوند.باید دانست که بسیاری از سالخوردگان از فراموشی شکایت دارند. این امر در افراد مسن بسیار رایج است و معمولاً نشانه «دمانس» نیست. بیشتر سالخوردگان قوای ذهنی خود را حفظ می کنند و همچنان می توانند چیزهای تازه را فرا بگیرند.

نشانه های بیماری چیست؟
سیر این بیماری در بین اشخاص فوق العاده متفاوت است. عده ای ممکن است آن چنان دچار زوال عقل پیری شوند که پس از چند ماه زندگی آنها خاتمه پیدا کند. در حالی که دوره بیماری برای گروهی دیگر از مبتلایان بصورتی است که بیشتر از ۵ تا ۱۰ سال طول می کشد تا وخامت بیماری به حداکثر برسد در هر حال نشانه های اصلی «دمانس» عبارتست از: از دست دادن حافظه و اشکال در یادگیری مطالب تازه.معمولاً در ابتدا حافظه نزدیک و مربوط به موضوعات روزمره و جاری است که آسیب می بیند و مبتلایان اغلب می توانند وقایع مربوط به گذشته های دور را به روشنی به خاطر آورند. هر چند که نوع و شدت نشانه های بسیار متفاوت می باشند ولی سه مرحله قابل تشخیص بعنوان خفیف، متوسط و شدید را می توان بازشناسی کرد.

در مراحل اولیه دمانس خفیف، پی بردن به این که شخص دچار دمانس شده، اغلب دشوار است. از این رو ممکن است نشانه های بیماری به پیری یا تنبلی یا سختگیری شخص نسبت داده شود. امکان دارد بیمار علاقه به سرگرمی های خود را از دست بدهد و چنین به نظر برسد که انگیزه و محرکی ندارد. فهمیدن موضوعات پیچیده و تصمیم گیری برای این بیماران دشوار می شود. چنین می نماید که سازگاری آنها کمتر شده و میل ندارند که چیزهای تازه را امتحان کنند. نشانه های اولیه مشکلات حافظه در این افراد وقتی آشکارتر می شود، که چیزهایی را گم می کنند، تاریخ ها و وقایع روزمره را فراموش می کنند و مطالب را تکرار می نمایند. در این مرحله اطرافیان ممکن است مشاهده نمایند که بیمار خود محورتر و زودرنج و کج خلق شده و یا دیگران را به خاطر چیزهای که خودش نمی تواند پیدا کند مورد ملامت قرار می دهد و یا وقتی متوجه می شود در انجام کاری که قبلاً از عهده آن بر می آمده شکست خورده خیلی متاثر می شود. در این مرحله فرد بیمار ممکن است احساس کند که کارکردهای ذهنی وی دچار نقص و اشکالی شده و بدین جهت ممکن است دچار حالت پریشانی و افسردگی شود. به تدریج دوستان و بستگان متوجه این تغییرات می شوند اما معمولاً علت آنرا نمی توانند دریابند.

در دمانس متوسط، نشانه ها خیلی روشن تر می شود. بیماران درباره وقایع و کارهای روزمره زندگی و نام افراد خیلی فراموشکار می شوند و در مورد زمان، و موقعیت و محل کارها دچار گیجی و سردگمی می گردند. افراد مبتلا ممکن است شب و روز را باهم اشتباه بگیرند و حتی با لباس خواب در تمام ساعات روز در خارج از منزل پرسه بزنند. این بیماران خیلی زود گم می شوند، بویژه اگر در محیط های جدیدی قرار گیرند. بعلاوه این افراد ممکن است درباره بهداشت شخصی و یا غذا خوردن نیز غفلت کنند و انجام کارهای عادی خانگی که قبلاً عادت به انجام آنها داشتند بر ایشان دشوار گردد. این بیماران ممکن است تغییر خلق داده و پرخاشگر و عصبانی شوند یا خیلی زود بر آشفته گردند و از جا در بروند. حتی امکان دارد چیزهایی را ببینند یا بشنوند که برای اطرافیان وجود نداشته و واقعیت نداشته باشند. همین طور ممکن است سر در آوردن از صحبت‌های آنان برای اطرافیان مشکل شود و نیز فهمیدن گفته های اطرافیان برای آنان دشوار می گردد. در چنین حالتی باید به دقت از این افراد مراقبت بعمل آید چون ممکن است بعلت فراموشکاری غذا را روی اجاق رها کنند، اطو را از پریز برق بیرون نیاورند، شیر گاز را باز بگذارند و یادشان برود که کبریت بزنند و شعله گاز را روشن کنند و باین ترتیب خود و دیگران را به مخاطره جدی بیاندازد. حتی کارهای ساده ای مثل لباس پوشیدن ممکن است برایشان مشکل گردد و چه بسا مثلاً چند شلوار را روی هم بپوشند، یا لباسشان را پشت و رو به تن کنند و یا لباسها را اشتباهاً زیر و روی هم بپوشند.

بیمارانی که در مرحله شدید بیماری «دمانس» قرار دارند به کمک های زیادی نیازمندند. ممکن است راهشان را در گوشه و کنار خانه گم کنند و نتوانند محل دستشوئی و توالت منزل را پیدا نمایند. بعلاوه این بیماران نمی توانند افراد خانواده، دوستان و یا کارهای روزمره زندگی را تشخیص دهند. آنها با وجود آن قادر نیستند امور روزمره را حتی بعد از چند دقیقه به خاطر آورند، ممکن است سعی کنند رویدادها و فعالیتهای گذشته مثل کار و شغل خود را در خاطرشان تجدید نمایند. حتی امکان دارد بی اراده دنبال خویشاوندی که سالیان دراز است هیچ تماس و خبری از او نبوده و احیاناً رد او نیز دیگر گم شده است بگردند. احتمال دارد که نتوانند صحبت کنند و یا صحبت هایی را که می شود درک نمایند. بنابراین، این بیماران در مورد غذا خوردن، لباس پوشیدن، حمام کردن، و یا استفاده از توالت نیازمند کمک و سرپرستی دیگران می باشند. در موارد نیز دچار بی اختیاری ادرار و مدفوع می شوند. گاهی بیقراری، پرخاشگری، یا ایجاد دردسر در شب موجب اشکال می شود ممکن است حرکات عجیب و غریبشان بقدری زیاد شود، که عاقبت در روی صندلی چرخدار محصور شوند و یا بستری گردند. در هر حال به دلیل اینکه بیماری در دوران پیری گریبانگیر اشخاص می شود، بیماران اغلب قبل از آنکه به این مرحله برسند، به دلیل بیماریهای جسمی فوت می شوند.

تشخیص دمانس:
به دلایل چندی این امر که یک پزشک متخصص وضع بیمار را بررسی نموده و تشخیص قطعی را روشن نماید حائز اهمیت بسیار می باشد. نخستین دلیل این است، که تعدادی از بیماریهای قابل درمان وجود دارند، که دارای علائم و نشانه هایی نظیر بیماری دمانس می باشند. و بنابراین با درمان، ممکن است بعضی یا تمامی علائم و آثار بیماری بخوبی بهبود پیدا کرده و یا وخیم تر شدن حال بیمار جلوگیری بعمل آید. بعنوان مثال عفونت ها، اختلال غده تیروئید، کمبود برخی ویتامین ها و بعضی دیگر از بیماریهای مغزی را می توان نام برد. در موارد نادری برخی از داروها که توسط پزشک نیز تجویز می شوند می توانند موجب بروز علائم و حالات مشابه بیماری دمانس گردند.

گاهی نیز افسردگی می تواند با علائمی مثل کاهش تمرکز فکر و فراموشی با بیماری دمانس تشابه پیدا کند اما درمان های موثری برای افسردگی وجود دارد و شخص معمولاً بعد از یک دوره درمان به وضع عادی خود بر می گردد. همین طور نگرانی و اضطراب در مورد یک واقعه ناراحت کننده می تواند موجب کاهش تمرکز فکر شده و احیاناً اطرافیان نگران ابتلا فرد به بیماری دمانس بشوند. گاه شخص را نگران می کند که کم کم «خرفت» می شود. با مشاهده این نشانه ها پزشک خانوادگی با توجه به سن بیمار و نشانه های بیماری معمولاً توصیه خواهد کرد که بیمار را نزد یک روانپزشک، متخصص اعصاب و یا پزشک متخصص امراض سالمندان و یا هر سه ببرند. پزشک درباره سوابق و جزئیات مربوط به بیماری و نشانه های جسمانی و روانی آن با بیمار بطور مفصل گفتگو می کند، یک معاینه کامل جسمانی از او به عمل می آورد و ممکن است لازم باشد آزمایش خون، عکس از مغز، سی تی اسکن و نوار مغزی نیز برای بیمار انجام شود. بعلاوه یک ارزشیابی روانی نیز توسط یک روانشناس بالینی ممکن است انجام گیرد. در صورت امکان پزشک با یکی از افراد خانواده نیز مصاحبه می نماید. انجام این آزمایشات و بررسیها لازم است تا پزشک متخصص به یک تشخیص دقیق برسد و بر اساس آن بتواند برنامه درمان و مراقبت مناسب برای بیمار را تجویز نماید.

  راهنمای خرید:
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.