مقاله استفاده از ژن کد کننده آنزیم ایزوپنتنیل ترانسفراز (IPT) برای به تاخیر انداختن پیری برگ در رز مینیاتوری گلدانی (Rosa hybrida cv. Linda)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله استفاده از ژن کد کننده آنزیم ایزوپنتنیل ترانسفراز (IPT) برای به تاخیر انداختن پیری برگ در رز مینیاتوری گلدانی (Rosa hybrida cv. Linda) دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله استفاده از ژن کد کننده آنزیم ایزوپنتنیل ترانسفراز (IPT) برای به تاخیر انداختن پیری برگ در رز مینیاتوری گلدانی (Rosa hybrida cv. Linda)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله استفاده از ژن کد کننده آنزیم ایزوپنتنیل ترانسفراز (IPT) برای به تاخیر انداختن پیری برگ در رز مینیاتوری گلدانی (Rosa hybrida cv. Linda)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله استفاده از ژن کد کننده آنزیم ایزوپنتنیل ترانسفراز (IPT) برای به تاخیر انداختن پیری برگ در رز مینیاتوری گلدانی (Rosa hybrida cv. Linda) :

تعداد صفحات:۵

چکیده:

پیری برگ مهمترین عامل کاهش کیفیت در بسیاری از محصولات کشاورزی، از جمله گیاهان زینتی میباشد. پیری برگ نتیجه یک سری واکنشهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی در مراحل پایانی رشد برگ است. در رزهای مینیاتوری نیز، زردی و ریزش برگ، و ریزش گل و جوانه، مشکل بزرگی در بازاریابی این گیاهان است. در بین هورمونهای گیاهی، سایتوکینینها مهمترین مواد تنظیم کننده کاهش دهنده پیری هستند. در تحقیق حاضر، گیاهان تراریخته با استفاده از ژن دخیل در بیوسنتز سایتوکینین (IPT) تحت کنترل آغازگر اختصاصی پیری (SAG12) به دست آمد. برای انتقال ژن از دو سویه AGL1 و GV3850 از آگروباکتریوم تومیفاشینس (Agrobacterium tumefaciens) استفاده شد. این سویهها در بردارنده ناقل pSG 529(+) حامل ژن شیمری SAG12-IPT بودند. کالوسهای رویانزا حاوی رویانهای بدنی بالغ به عنوان ریزنمونه مناسب برای انتقال ژن مورد استفاده قرار گرفت. برای رقیق کردن محلول باکتری قبل از مرحله تلقیح ریز نمونهها، از محیطهای LB ،Min-A ،half-MS و YEP استفاده شد. نتایج ساترن بلات نشان داد که چهار لاین تراریخته با ۱ تا ۶ کپی از ژن مورد نظر به دست آمد. گیاهان تراریخته فقط زمانی که سویه AGL1 برای انتقال ژن استفاده شد، به دست آمد. همچنین بالاترین درصد انتقال ژن (۱۰%) زمانی بود که محیط half-MS برای رقیق کردن محلول آگروباکتریوم استفاده شد. گیاهان تراریخته از نظر مورفولوژیکی تفاوتی با گیاهان شاهد نداشتند. با اینحال ریشه زایی درون شیشهای در این گیاهان بسیار مشکل بود. ارزیابیهای اولیه نشان داد که زردی برگ در گیاهان تراریخته حدودا یک هفته به تأخیر افتاد. ارزیابی بیشتر این گیاهان در آزمایشات گلخانه ای مورد نیاز است