مقاله شناسایی مورفولوژیک و مولکولی عامل بوته میری خیار در رفسنجان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله شناسایی مورفولوژیک و مولکولی عامل بوته میری خیار در رفسنجان دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله شناسایی مورفولوژیک و مولکولی عامل بوته میری خیار در رفسنجان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله شناسایی مورفولوژیک و مولکولی عامل بوته میری خیار در رفسنجان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله شناسایی مورفولوژیک و مولکولی عامل بوته میری خیار در رفسنجان :

تعداد صفحات :۱۰

بیماری بوته‌میری خیار از جمله عوامل محدود کننده کشت خیار که باعث خسارت قابل توجهی در گلخانه‌های تجاری می‌شود. به منظور شناسایی عوامل بیماری زا، نمونه‌برداری و جداسازی عامل بیماری طی سال‌های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰ از گلخانه‌های تجاری خیار در رفسنجان انجام شد. تعداد ۲۳ جدایه پیتیوم با استفاده از محیط کشت انتخابی جداسازی و بیماریزایی جدایه‌ها روی گیاهچه‌های خیار ارزیابی و اثبات گردید. شناسایی بیمارگر بر‌اساس ریخت شناسی پرگنه، ویژگی‌های میکروسکوپی و روش مولکولی انجام شد. بر اساس ویژگی‌های میکروسکوپی گونه P. aphanidermatumشناسایی گردید. توالی نوکلئوتیدی دی ان ای ناحیه ترانوبسی شونده داخلی ریبوزومی (rDNA-ITS) جدایه‌های انتخابی تعیین و به بانک ژن ارسال گردید.جستجوی تشابه با GenBank-BLAST با استفاده از توالی‌ ناحیه rDNA-ITS نشان داد کهP. aphanidermatumثبت شده در بانک ژن با شماره ثبت AB355599 شبیه‌ترین توالی (بیش از۹۹درصد تشابه) به جدایه به‌دست آمده می‌باشد. شناسایی و ردیابی مولکولی P. aphanidermatum از بافت آلوده بر اساس تکثیر قطعه اختصاصی از ناحیه rDNA-ITS با استفاده از آغازگراختصاصی Paph54F/ITS2 انجام و اختصاصیت و حساسیت آغازگر بررسی شد. نتایج نشان داد که جفت آغازگر مزبور برای ردیابی بیمارگر P. aphanidermatum بسیار اختصاصی و قادر به تکثیر قطعه ۲۰۰ جفت بازی می‌باشد. از طرفی قادر به ردیابی کمتر از fg200 از DNA خالص بیمارگر در PCR معمولی می‌باشد. استفاده از آغازگرطراحی شده زمینه ردیابی P. aphanidermatum از بافت، آلوده را فراهم ‌می‌نماید و هیچ باندی در تکثیر با DNA به‌دست آمده از بافت خیار سالم دیده نمی‌شود.