مقاله اثر نوع و شدت انقبا ضهای ارادی بر برخی متغیرهای الکتروفیزیولوژیایی پرش عمودی ورزشکاران دو و میدانی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله اثر نوع و شدت انقبا ضهای ارادی بر برخی متغیرهای الکتروفیزیولوژیایی پرش عمودی ورزشکاران دو و میدانی دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر نوع و شدت انقبا ضهای ارادی بر برخی متغیرهای الکتروفیزیولوژیایی پرش عمودی ورزشکاران دو و میدانی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر نوع و شدت انقبا ضهای ارادی بر برخی متغیرهای الکتروفیزیولوژیایی پرش عمودی ورزشکاران دو و میدانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر نوع و شدت انقبا ضهای ارادی بر برخی متغیرهای الکتروفیزیولوژیایی پرش عمودی ورزشکاران دو و میدانی :

تعداد صفحات :۲۱

هدف از این پژوهش عبارت است از تعیین اثر نوع و شدت انقبا ضهاى ارادى بر برخى متغیرهاى الکتروفیزیولوژیایى پرش عمودى. آزمودن ىهاى این پژوهش دوازده ورزشکار تمری نکرده دو و میدانى بودند ۴ سال) /۰۸±1/ 67 کیلوگرم، پیشینه تمرین: ۵ /۱۵±3/ 1 متر، وزن: ۷۹ /۷۵±0/ 23 سال، قد: ۰۶ /۸۳±1/ (سن: ۱۹ که در پنج روز متفاوت، تصادفی یکى از پنج پروتکل گر مکردن (گروه کنترل)، گر مکردن و اجرای نی ماسکوات ۱)، گر مکردن و اجرای یک نوبت سه تکراری نی ماسکوات پویای زیربیشینه ( ۷۵ تا ۸۰ درصد MR) پویای بیشینه ۱)، گر مکردن و اجرای یک نوبت چهار ثانی های نی ماسکوات ایستای بیشینه، گر مکردن و اجرای یک نوبت MR هفت ثانی های نی ماسکوات ایستای زیربیشینه ( ۷۵ تا ۸۰ درصد بیشینه) را اجرا کردند. پنج دقیقه پس از اجرای هر گرو ههاى عضلانى (EMG) پروتکل، از آزمودن ىها آزمون پرش عمودى به عمل آمد و فعالیت الکترومایوگرافى به ثبت رسید. پس (MVC) چهارسر و همسترینگ در مرحله درو نگرای پرش و در هنگام حداکثر انقباض ارادى متغیر پژوهش از آن استخراج شد. براى تجزیه و تحلیل داد هها از تحلیل RMS/MVC شاخص ،EMG از ثبت واریانس با انداز ههاى تکرارى استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد ارتفاع پرش پس از انجام پروتک لهاى ۱۰ درصد) و نی ماسکوات ایستای / ۱۰ درصد)، نی ماسکوات پویای زیربیشینه ( ۵۳ / نی م اسکوات پویای بیشینه ( ۵۸ در حالی .(P≤0/ 7درصد) نسبت به ارتفاع پرش گروه کنترل به طور معنادارى افزایش یافت ( ۰۵ / زیربیشینه ( ۷۹ که هیچ تفاوت معنادار آمار ىای بین انداز هگیر ىهاى تکرارى در فعالیت الکترومایوگرافی عضلات چهارسر و بنابراین، با استفاده از گر مکردن ویژه شامل نی ماسکوات با شد تهاى بیشینه .(P > 0/ همسترینگ یافت نشد ( ۰۵ و زیربیشینه نسبت به گر مکردن معمول م ىتوان عملکرد پرش عمودى متعاقب را بهبود بخشید که به نظر م ىرسد بیشتر مربوط به تغییرات درون عضلانى باشد.